«Ο Δήμος (σ.σ.: τάδε) σε τροχιά ανάπτυξης και διεκδικήσεων, που θα βελτιώσουν την ποιότητα στη ζωή του κάθε δημότη», «θα πετύχουμε το στόχο του ισχυρού, σύγχρονου και μεγάλου Δήμου (σ.σ.:δείνα) και θα ανοίξουμε τους ορίζοντές του διάπλατα σε ένα καλύτερο μέλλον», «προετοιμάζουμε τις τοπικές μας κοινωνίες για το αύριο», «σχεδιάζουμε με ρεαλισμό και απόλυτη γνώση των συνθηκών και των αναγκών, το Αύριο της Δυτικής Ελλάδας. Ένα Αύριο που δε μας αφήνει άλλα περιθώρια επιλογών πέρα από ένα γρήγορο και συντονισμένο βηματισμό προς την Πρόοδο», «στόχος είναι η αναγέννηση και η αναδημιουργία που ο τόπος απαιτεί περισσότερο από ποτέ»

(Σταχυολογήματα από καταχωρήσεις στον τοπικό Τύπο υποψηφίων Δημάρχων της Ηλείας και Περιφερειαρχών Δυτικής Ελλάδας).

Πόσο δίκιο, άραγε, να είχε ο ηγέτης της πάλαι ποτέ Ε.Σ.Σ.Δ. Νικήτα Χρουτσώφ, όταν έλεγε ότι «οι πολιτικοί είναι πάντα ίδιοι. Υπόσχονται να φτιάξουν γέφυρα, ακόμα κι όταν δεν υπάρχει ποτάμι»!!! Και αν αντικαταστήσουμε τη γέφυρα με τους –ισχυρούς, υποτίθεται- νέους Δήμους της Ηλείας και την Περιφέρεια Δυτικής Ελλάδας και το ποτάμι με τον «Καλλικράτη», δεν είναι καθόλου δύσκολο να αντιληφθούμε ότι… «τα Κύθηρα ποτέ δε θα τα δούμε, το χάσαμε το πλοίο της γραμμής»!!! Σίγουρα όμως, κάποιος μας «δουλεύει». Και δε φαίνεται να είναι μόνο ένας αυτός που μας «δουλεύει». Είναι πολλοί. Ήταν πολλοί. Και θα είναι πολλοί…

Και, εδώ που τα λέμε, καλά κάνουν και μας «δουλεύουν». Γιατί, εμείς, «κοιμόμαστε» με τα τσαρούχια. Λέτε, άραγε, να έχουμε πέσει σε λήθαργο επειδή τα «φάγαμε» μαζί με τον Θεόδωρο Πάγκαλο και… «βαρυστομαχιάσαμε»; Το θέμα πάντως είναι, ότι «κοιμόμαστε». Και, στον ύπνο μας, ονειρευόμαστε μια καλύτερη Ηλεία και μια ακόμα καλύτερη Περιφέρεια Δυτικής Ελλάδας. «Αφού κοιμάμαι, βλέπω ό,τι θέλω», που θα ’λεγε κι ο Καραγκιόζης, και, ύστερα, πέφτει σε βαθιά ροχαλητά, για να ονειρευτεί ρέγγα με μπόλικο λάδι. Και όταν ο Χατζηαβάτης παρατηρεί ότι μουρμουρίζει, εκείνος διευκρινίζει: «Δε μουρμουρίζω, γουργουρίζω»!!! Οι πολίτες όμως της Ηλείας, χρόνια τώρα, και μουρμουρίζουν και γουργουρίζουν. Μουρμουρίζουν, γιατί έχουν μπουχτίσει πια από «τα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα» των εκάστοτε κυβερνητικών και αυτοδιοικητικών εν τέλει όντων (σ.σ.: αρχόντων) και γουργουρίζουν από τη σκέψη και μόνο ότι η Ηλεία έχει «κολλήσει» εδώ και δεκαετίες στις τελευταίες θέσεις ανάπτυξης.

Δεν αμφισβητούμε τις καλές προθέσεις των υποψηφίων Δημάρχων και Περιφερειαρχών. Δεν υποτιμούμε το έργο των εν ενεργεία Δημάρχων. Όμως, το άθροισμα της συνολικής προσφοράς τους, σε συνδυασμό με την αδιαφορία των πρασινομπλε κυβερνήσεων για την Ηλεία, αποδεδειγμένα, δεν κατάφερε μέχρι σήμερα να ξεκολλήσει το νομό μας από τις τελευταίες θέσεις ανάπτυξης. Θα πρέπει, όμως, στο σημείο αυτό, να προσμετρήσουμε και έναν ακόμα παράγοντα, αυτόν, της δικής μας αδιαφορίας. Της εκ μέρους μας ανάδειξης της αδιαφορίας μας σε πάγια κοινωνική πρακτική και την αποθέωση της ιδιωτείας μας. Έτσι, η αληθινή πρόοδος και η ανάπτυξη του τόπου μας, εξακολουθούν μέχρι σήμερα να παραμένουν εγκλωβισμένες στη σφαίρα της πολιτικής και να αποτελούν ιδεατό, ένα άπιαστο όνειρο για τους συμπολίτες μας, ή, έστω, μια βασανιστικά αργή εξελικτική διαδικασία. Εξάλλου, δεν είναι τυχαίο το ότι, όλη η πολιτική, βασίζεται στην αδιαφορία της πλειοψηφίας.

Πολύς κόσμος ρωτά και ξαναρωτά και απάντηση δεν παίρνει: «Πώς ο «Καλλικράτης» θα αποτελέσει το άρμα που θα οδηγήσει τις τοπικές κοινωνίες σε ισχυρούς και σύγχρονους Δήμους, σε αναγέννηση και δημιουργία, σε τροχιά ανάπτυξης»; Και δεν είναι αβάσιμο το ερώτημά του αυτό, ιδιαίτερα μάλιστα, εάν αναλογιστείτε ότι θέλουμε λιγότερο από δύο (2) μήνες από την επίσημη έναρξη λειτουργίας των νέων Καλλικρατικών δήμων και ακόμα αγνοούνται δεκάδες Προεδρικά Διατάγματα και υπουργικές αποφάσεις, οι μετατάξεις είναι ακόμα στον αέρα και το πρόγραμμα στήριξης του «Καλλικράτη» είναι ακόμα στα χαρτιά. Επιπλέον, σύμφωνα με δημοσίευμα της εφημερίδας «ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ» της περασμένης Κυριακής, 3 Οκτωβρίου 2010, «οι περικοπές στα έσοδα των δήμων αναμένεται να αγγίξουν τα 3 δις. ευρώ μέσα στα επόμενα τρία χρόνια, ενώ, με την εκπνοή του 2010, τα ταμεία των δήμων θα έχουν επιπλέον απώλειες 1,5 δις ευρώ». Και, το… «κερασάκι στην τούρτα» είναι, η διαπίστωση ότι ο συνολικός δανεισμός των δήμων και κοινοτήτων αγγίζει τα 1,7 δις €., την ίδια στιγμή που οι αναγνωρισμένες οφειλές του κεντρικού κράτους προς τους ΟΤΑ της χώρας φτάνουν στα 1,7 δις € και αποδίδονται, σύμφωνα με το νόμο, σε 8 ετήσιες δόσεις. Θέλετε κι άλλα; Σύμφωνα πάντα με το ίδιο δημοσίευμα, το 2010 κόπηκαν 315 εκατομμύρια ευρώ από τους ΚΑΠ, 200 εκατομμύρια ευρώ κόπηκαν από τη ΣΑΤΑ, 1,7 δις ευρώ είναι τα χρέη των δήμων προς τις τράπεζες, 1 δις ευρώ τα χρέη τους προς τρίτους και 200 εκατομμύρια ευρώ τα αντίστοιχα χρέη τους προς τα ασφαλιστικά ταμεία.

Μετά, λοιπόν, τις παραπάνω – οδυνηρές – διαπιστώσεις, είναι, πραγματικά, απορίας άξιον, πώς οι υποψήφιοι Δήμαρχοι της Ηλείας ευαγγελίζονται την περαιτέρω πρόοδο και ανάπτυξη των νέων δήμων τους. Γιατί δε λένε την αλήθεια στους Ηλείους; Και τί θα κάνουν, τη στιγμή μάλιστα που τα κρατικά ταμεία είναι μείον, προκειμένου να αυξήσουν τα έσοδά τους; Μήπως, θα μετατραπούν σε… «κοτζαμπάσηδες» των αφεντικών της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του Δ.Ν.Τ. και θα προχωρήσουν σε αυξήσεις των δημοτικών τελών, καταδυναστεύοντας έτσι τους, ήδη, αγρίως χαρατσωμένους πολίτες της Ηλείας; Με τι πόρους θα κάνουν πράξη το κοινωνικό πρόσωπο των Δήμων τους, την ίδια στιγμή, που, για παράδειγμα, οι εργαζόμενοι του προγράμματος «Βοήθεια στο Σπίτι» βρίσκονται, στην κυριολεξία, στον αέρα; Ποια μέτρα θα λάβουν για την αποτελεσματική αντιμετώπιση της εγκληματικότητας και παραβατικότητας και την ενίσχυση του αισθήματος ασφαλείας των δημοτών τους;

Σοβαρές, ρεαλιστικές και υπεύθυνες απαντήσεις στα παραπάνω ερωτήματα θα πρέπει να δώσουν στο λαό της Ηλείας οι υποψήφιοι και να πάψουν να περιορίζονται σε ευχολόγια και αοριστολογίες. Η εποχή, κατά την οποία φιλονικούσαν και κονταροχτυπιούνταν για το ποια θα είναι η έδρα των νέων Καλλικρατικών δήμων με βάση τοπικιστικά κριτήρια και μόνο, που σχεδίαζαν το μέγεθος του «παλατιού» τους, αγνοώντας ή παραβλέποντας συνειδητά το ότι έχτιζαν… στην άμμο, έχει περάσει ανεπιστρεπτί. Σήμερα, «ο βασιλιάς είναι γυμνός». Και μαζί του, απογυμνώνονται στα μάτια και τη συνείδηση της κοινής γνώμης όλοι εκείνοι που, τόσο καιρό τώρα, για να γίνουν πρωτίστως αρεστοί στα κομματικά τους αφεντικά, κοίταζαν το δέντρο («Καλλικράτης») και άφηναν το δάσος (πρόχειρο και βιαστικό νομοσχέδιο, ελλιπής και ασαφής χρηματοδότηση, έλλειψη ικανών υποδομών, κ.α.). Και ξέρετε ποια θα είναι η αντίδραση των Ηλείων πολιτών; Όπως ακριβώς την περιγράφει παρακάτω ο ανεπανάληπτος Γεώργιος Σουρής:

Με χαιρετάς στον δρόμο και με χτυπάς στον ώμο,
μα εγώ θα σε μαυρίσω, στο λέω μπρος και πίσω!
Κι αν άμαξα μου δώσεις με ολόχρυσο λακέ,
κι αν όλον με χρυσώσεις, θα φας τον… τενεκέ!!!

Χρυσοβαλάντης Δημητρόπουλος

Δάσκαλος – Δημοτικός Σύμβουλος Βώλακος