Δεν ξέρω πώς σας φάνηκε η επίσκεψη του Πρωθυπουργού μας στο μακρινό και παγωμένο Ερζερούμ της Τουρκίας, αλλά θεωρώ ότι πρέπει πρώτα να μάθουμε όσα δε μας είπαν τα… «έγκυρα» Μ.Μ.Ε. για αυτήν την μαρτυρική για τους Έλληνες και τους Αρμενίους πόλη της Ανατολικής Τουρκίας.
Το Ερζερούμ, λοιπόν, η πάλαι ποτέ Θεοδοσιούπολη του Βυζαντίου, ήταν η πόλη που χρησιμοποιούνταν από την Πολεμική Αεροπορία του ΝΑΤΟ, κατά την διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου, με την κωδική ονομασία “The Rock”, και χρησιμοποιεί σαν σύμβολο, το Σουλτανάτο του Ρουμ. Στην ξηρά δε, έχει ως έμβλημα τον… Δικέφαλο Αετό του Βυζαντίου (!!!), τον οποίον, μπορείτε να δείτε ευδιάκριτα στην επίσημη ιστοσελίδα του ομώνυμου Δήμου (www.erzurum.bel.tr). Επίσης, ετυμολογικά, το όνομα "Erzurum" προέρχεται από την περσική έκφραση "Arz-e Rûm", που σημαίνει «Η πόλη των Ρωμιών», δηλαδή, των Ελλήνων (!!!). Τυχαίο; Δε νομίζω… Και κάτι ακόμα: Στα Αραβικά, η πόλη χρησιμοποιείται με το όνομα Kalikala, το οποίο όμως προέρχεται από την αρμένικη ονομασία Karno K'aghak. Ερζερούμ ήταν ένα σημαντικό κέντρο απέλασης κατά τη διάρκεια της Γενοκτονίας των Αρμενίων το 1915. Κατά τ’ άλλα, ο Γιώργος Παπανδρέου επισκέφθηκε πόλη της… Τουρκίας!!!
Στα τέλη Απριλίου του 1915, περίπου 450 εξέχοντες Αρμένιοι της πόλης φυλακίστηκαν. Οι περισσότεροι από αυτούς ήταν διανοούμενοι, κοινοτικοί ηγέτες, δημοσιογράφοι και έμποροι. Στις αρχές Μαΐου του 1915, είχαν μαζικά δολοφονηθεί. Πριν από τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, η πόλη είχε μια ζωντανή αρμενική κοινότητα με πολλές σχολές και αποτέλεσε την επαρχιακή κατοικία του Αρχιεπισκόπου της Αρμενικής Αποστολικής Εκκλησίας. Μέχρι τη στιγμή που οι Ρώσοι που κατέλαβαν το Ερζερούμ, το 1916, μόλις… εκατό (100) Αρμένιοι έμειναν ζωντανοί, από ένα προπολεμικό πληθυσμό 20.000(!!!), ενώ εκτιμάται ότι, περίπου, το 90% των Αρμενίων της επαρχίας Ερζερούμ είχε χαθεί!!! Μέχρι το 1919, σύμφωνα με την «Αμερικανική Επιτροπή για τη Βοήθεια στην Εγγύς Ανατολή», το Ερζερούμ έμεινε εντελώς χωρίς τον αρμενικό πληθυσμό του.
Τι σημαίνει για τους Έλληνες και, ιδιαίτερα, για τους αδελφούς μας Ποντίους, Η γενοκτονία των οποίων ( 1916 – 1923 ) με 353.000 νεκρούς αποτελεί μια από τις μεγαλύτερες γενοκτονίες του αιώνα μας, το Ερζερούμ; Την καλύτερη απάντηση μας τη δίνει ο εκεί εξόριστος από τους Τούρκους του Κεμάλ Ατατούρκ, Γιώργος Λαπαρίδης:
«Έτον ς’ σα 1916 τση χρονίας. Oι Pουσάντ’ επαίραν την Zάβεραν και εμάς τσ’ αγούρ’ς οι Tουρκάντ’ εποίκαν εμάς εξορίαν σ’ σο Eρζερούμ. Xειμωγκός καιρός, μέσασμαν Kαλανταρί και κρύος πάγος. Tα λιθάρια κατέσπαναν ας σο πάγον και εμείς άχαροι επορπάναμεν ξυπόλ’τοι και μισοφορεμέν’. Όποιος εφόρνεν τσιαρούχια έτον καλότυχος. Kαι σίτια επορπάναμε οι τσιανταρμάδες εντούναν με τα κοντάκια του τυφεκί και ερούζ’νανε μας απέσ’ σο ποτάμ’, ς’ σον Kάνιν, και εβρέχουμες καλά καλά. Eγίνουμες λουλούτσ ας σο νερόν. Kαι επεκεί εβγάλλ’νανέ μας ας σο ποτάμ’ και εποπράτ’ναμε. Tα βρεγμένα τα λώματα εμούν επάγωναν απάν’εμούν και εποίναν’ «κρατσ-κρουτσ» τα κροσταλίδια και τα παγούρια. Πόσ’ νομάτ’ επέμ’ναν ς’ σα στράτας, πόσ’ νομάτ’ έπαθαν ας σο κρύον, πόσ’ νομάτ’ επέθαναν ας σο λιμόν, είνας θεός εξέρ! Tα ταπούρ’ εμούν δηλ. η ομάδα εμούν έτον 120 νομάτ’ ας ση Zάβεραν και 45 νομάτ’ εκλώσταμ οπίσ’…».
http://www.pare-dose.net/?p=127#ixzz1AY9HDrKM ).
Σε αυτή λοιπόν την ιστορικά θετικά αλλά και αρνητικά φορτισμένη για εμάς, τους Έλληνες, πόλη της Τουρκίας, ο Γιώργος Παπανδρέου, κατά γενική ομολογία, τόλμησε να πει στον Τούρκο ομόλογό του, Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, όσα δεν τόλμησαν να πουν οι προκάτοχοί του τόσα χρόνια τώρα, όχι μέσα από ανούσιες τηλεφωνικές επικοινωνίες και αδιέξοδες διπλωματικές οδούς, αλλά εντός τουρκικού εδάφους, ενώπιον της ελίτ της τουρκικής πολιτικής και διπλωματίας, η οποία, είναι γνωστό τοις πάσι, ότι, πέρα από την ανθελληνική της διάθεση, εμπνέεται και από ένα νεο-Οθωμανικό πνεύμα κατά πάντων των γειτόνων της και των λοιπών περιφερειακών κρατών.
«Παίρνω παράδειγμα μια πράξη της Τουρκίας προχθές. Την Τετάρτη, την παραμονή της άφιξής μου στην Τουρκία, οκτώ αεροσκάφη της Τουρκικής Πολεμικής Αεροπορίας πέταξαν πάνω από το Αγαθονήσι, ένα μικρό ελληνικό νησί, με εκατόν πενήντα κατοίκους. Οκτώ αεροσκάφη παραβίασαν την ελληνική κυριαρχία. Γιατί; Ποιο είναι το νόημα; Τι προσπαθεί να αποδείξει η Τουρκία; Αυτές οι ενέργειες δεν θα αλλάξουν το καθεστώς στο Αιγαίο, να είστε βέβαιοι γι’ αυτό. Μπορεί να έχουν γίνει πια ρουτίνα για την Τουρκία. Μη νομίζετε, όμως, ότι έχουν γίνει ρουτίνα για την Ελλάδα». Το να τα έλεγε αυτά στα πλαίσια συνέντευξής του σε ελληνική ή τουρκική εφημερίδα, αμφιβάλλω για το πόσοι θα έδιναν σημασία στις δηλώσεις του αυτές. Το να τα λέει όμως με αφοπλιστική ειλικρίνεια αλλά και με μεστό πολιτικό λόγο ενώπιον του ιδίου του Πρωθυπουργού της Τουρκίας και 200 Τούρκων πρεσβευτών εντός της Τουρκίας, δε νομίζω ότι είναι και μικρό πράγμα, όσο κι αν κάποιοι εντός της χώρας μας έσπευσαν να το υποβαθμίσουν, ξεχνώντας ότι οι ίδιοι, κατά το παρελθόν, «κατάπιναν τη γλώσσα τους» και συζητούσαν με τους Τούρκους ομολόγους τους… «περί ανέμων και υδάτων», μη τολμώντας να αναφερθούν στην… «ταμπακέρα»!!!
Τουρκικές παραβιάσεις του ελληνικού εναέριου χώρου, επίλυση της διαφοράς για την υφαλοκρηπίδα, ένταξη της Τουρκίας στην Ε.Ε. και Κυπριακό: απλά, ξεκάθαρα, και, ελπίζουμε κατανοητά. Με άλλα λόγια: «Θέλετε Ευρωπαϊκή Ένωση; Ξεχάστε τα νέο-Οθωμανικά σας τερτίπια και συμμορφωθείτε. Η εποχή του Σουλτάνου έλαβε τέλος. Με κατοχή της Κύπρου, με παραβιάσεις του εθνικού εναέριου χώρου μας και με καταπάτηση κάθε έννοιας ευρωπαϊκού δικαίου, είτε αυτό αναφέρεται στα ανθρώπινα δικαιώματα, είτε στις θρησκευτικές ελευθερίες, είτε οπουδήποτε αλλού, Ευρώπη… γιοκ»!!!
Όπως πολύ σωστά γράφει ο δημοσιογράφος Μάκης Πολλάτος στο «ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ» (09-01-2011), «…τα δύσκολα είναι μπροστά μας. Όχι μόνο επειδή η χρεοκοπημένη Ελλάδα είναι διεθνώς αποδυναμωμένη και επειδή η Τουρκία κατατάσσεται μεταξύ των 20 μεγαλύτερων οικονομιών του κόσμου, αλλά και διότι αυτά που θέλει η Άγκυρα καμία ελληνική κυβέρνηση δεν μπορεί να τα δώσει, όπως επίσης και όσα μπορεί να παραχωρήσει η Ελλάδα, δεν είναι αρκετά για την Τουρκία…». Ο χρόνος θα δείξει… Όμως, η αντίληψη της πλειοψηφίας του ελληνικού λαού είναι ότι, επιτέλους, ο ίδιος ο Πρωθυπουργός της χώρας επιχείρησε με επιτυχία να αφήσει πίσω τον μακροχρόνιο ραγιαδισμό της εξωτερικής μας πολιτικής και να πει «τα σύκα, σύκα και τη σκάφη, σκάφη». Ευχή και ελπίδα όλων μας είναι, να μην αποτελέσει απλά και μόνο ένα περιστασιακό γεγονός, αλλά μια νέα αρχή στην άσκηση της εξωτερικής μας πολιτικής.
Ίδωμεν…
