«Σήμερον τῆς Θεοδώρας τὸ κόμμα εγένετο,
καὶ της των Ελλήνων σωτηρίας η προκήρυξις,
Εν θεάτρω Badminton τρανώς η Ντόρα δείκνυται,
καὶ πρωθυπουργίαν τοις πάσι προκαταγγέλλεται.
Αυτὴν καὶ ημείς μεγαλοφώνως βοήσωμεν,
Χαίρε τῆς Δημοκρατικής Συμμαχίας ἡ εκπλήρωσις».
( Το… «απολυτίκιο» του νέου κόμματος της Ντόρας Μπακογιάννη)
Ανήμερα, λοιπόν, των Εισοδίων της Θεοτόκου, επέλεξε η Ντόρα Μπακογιάννη σε πανηγυρικούς τόνους και υπό τους ήχους του κλασσικού τραγουδιού των Queen «We will rock you» (σ.σ.: όλοι, νομίζω, αντιλαμβάνεστε, ποιον εννοεί ότι θα χορέψει… ροκ), να ανακοινώσει το μεσημέρι της Κυριακής σε ειδική εκδήλωση στο Θέατρο Μπάντμιντον την ίδρυση του νέου κόμματος. Και το όνομα αυτού; «Δημοκρατική Συμμαχία», με έμβλημα την ελιά και βασικά χρώματα, το πορτοκαλί (βλέπε.. Δημοκρατική Αριστερά) και το μπλε (βλέπε… Ν.Δ.).
Περισσότερα από 3.000 άτομα πήγαν στο Θέατρο Μπάντμιντον για να παραβρεθούν στα «γεννητούρια» του νέου κόμματος, τα οποία φώναζαν ρυθμικά το όνομα της πρώην υπουργού Εξωτερικών, διακόπτοντας αρκετές φορές την διάρκειας άνω της μιας ώρας ομιλία της.
Από ποιους, μεταξύ άλλων, διακοπτόταν η Ντόρα; Από τους βουλευτές και πρώην υπουργούς Χρήστο Μαρκογιαννάκη και Κώστας Κιλτίδη, τον ευρωβουλευτή Θεόδωρο Σκυλακάκη και τον πρώην πρόεδρο της Ο.Ν.ΝΕ.Δ. Χρήστος Κουρούση, από τον Στέλιο Νικηφοράκη, τον πρώην δήμαρχο Πειραιά Χρήστο Αγραπίδη, φυσικά από τον γιο της, Κώστα Μπακογιάννη, από τον Ανδρέα Καραγκούνη, πατέρα του βουλευτή της Ν.Δ., Κώστα Καραγκούνη, από την πολιτευτή της Ν.Δ. Θέκλα Παρασκευούδη, τον απερχόμενο δήμαρχο Βριλησσίων Μανώλη Γραφάκ, τον πρώην υφυπουργό Γιώργο Καλό, τον πρώην υπουργό του ΠΑ.ΣΟ.Κ. Θεόδωρο Κοτσώνη, όπως και από πολλά στελέχη της τοπικής αυτοδιοίκησης, κυρίως από το χώρο της ΝΔ. Εάν σε όλους τους παραπάνω ακροατές συνυπολογίσουμε και εκείνους τους βουλευτές και στελέχη της Ν.Δ. που χαρακτηρίζονται ως πολιτικοί της φίλοι, και, σύμφωνα με έγκυρες πηγές, η ίδια η Ντόρα Μπακογιάννη είχε ζητήσει να μην παραστούν στην εκδήλωση, εύκολα τότε μπορούμε να αντιληφθούμε το μέγεθος της στελεχιακής «φυλλοροής» από τη Ν.Δ. προς τη ΔΗ.ΣΥ.που αναμένεται το αμέσως προσεχές χρονικό διάστημα…
«Αρκετά με τους σωτήρες και τις μαγικές τους συνταγές», βροντοφώναξε με στεντόρεια φωνή, στρέφοντας, προφανώς, τα βέλη της στον Αντώνη Σαμαρά προσωπικά, ο οποίος, σημειωτέον, μετά και από το πριν από μια εβδομάδα «πατατράκ» στον Δήνο της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης, καθώς και στην Περιφέρεια Πελοποννήσου, αντίστοιχα, δεν θα πρέπει να αισθάνεται ιδιαίτερα καλά, καθώς βλέπει τη Ν.Δ. να απομακρύνεται πολύ από την προοπτική του «κόμματος εξουσίας» και να μετεξελλίσσεται σε ένα κόμμα που, αν θελήσει ποτέ να ανέλθει στην εξουσία, θα πρέπει πρώτα να μαζέψει τα κεντρο – δεξιά κομμάτια του (βλέπε Καρατζαφέρη και Ντόρα).
Δεν είναι καθόλου υπερβολή να ισχυριστεί κανείς ότι, μετά και από την ίδρυση του νέου κόμματος από την Ντόρα Μπακογιάννη, η Ν.Δ. μοιάζει με το τραίνο εκείνο, που ξεκινά από την αφετηρία του με όλα του τα βαγόνια γεμάτα επιβάτες και, στις όποιες στάσεις αυτό κάνει, μαζί με τους επιβάτες, φεύγουν και… τα βαγόνια!!! Για να καταλήξει στον τελικό του προορισμό, μόνο με… τη μηχανή!!! Και, όσον αφορά την αντίστοιχη εικόνα που εμφανίζει σήμερα η κεντροδεξιά στην Ελλάδα, δε διαφέρει σε τίποτα με την αντίστοιχη εικόνα του «διαίρει και βασίλευε», που εμφανίζει σήμερα η Αριστερά. Εκείνη, δηλαδή, την εικόνα, την οποία, η ίδια η Ν.Δ., στηλίτευε κατά το παρελθόν και αποτελούσε για αυτήν παράδειγμα προς αποφυγή. Αριστερά και Δεξιά κόμματα-κράτη, που σπαράσσονται ανηλεώς στο εσωτερικό τους αλλά και μεταξύ τους από ιδεολογικές έριδες και προσωπικές αντιπαραθέσεις, με το ΠΑ.ΣΟ.Κ. να τρίβει τα χέρια του από ικανοποίηση, μιας και, ως γνωστόν, στην αναμπουμπούλα, ο – πράσινος – λύκος (σσ: εν προκειμένω, σχήμα λόγου) χαίρεται…
Το γινάτι βγάζει μάτι; Η εκδίκηση είναι ένα πιάτο που πάντα τρώγεται κρύο; Πολιτική αναγκαιότητα; Κάλυψη ιδεολογικού κενού στον φιλελεύθερο κεντροδεξιό χώρο; Πάρτε το όπως θέλετε… Σημασία έχει όμως ένα: η Ν.Δ., υπό τις διαμοεφούμενες πολιτικές συνθήκες, δεν ξαναβλέπει εξουσία, ούτε, επομένως, και ο Σαμαράς πρωθυπουργία.. Και αυτό δεν αποτελεί μια προσωπική εκτίμηση, αλλά μια αδιαμφισβήτητη αλήθεια, μια οδυνηρή πραγματικότητα, για όλα τα στελέχη και τους αγωνιστές της Ν.Δ., οι οποίοι είδαν την περασμένη Κυριακή την Ντόρα Μπακογιάννη και τη «Δημοκρατική Συμμαχία» να βάζει οριστικά ταφόπλακα στο σημερινό οργανωτικό και ιδεολογικό πολιτικό πτώμα της Ν.Δ. του σήμερα. Ζητείται ανάσταση, λοιπόν. Άντε, στην καλύτερη περίπτωση, ένας… γαλάζιος «Σισέ»!!! Έκτακτο συνέδριο αρχών και θέσεων λέγεται, σαρωτικός γαλάζιος ανασχηματισμός προσώπων και κομματικών οργάνων λέγεται, θα σας γελάσω. Βέβαια, μην ξεχνάμε και το περίφημο άσμα του Γιάννη Πουλόπουλου, που μας θυμίζει ότι… «μια φορά μονάχα φτάνει, να ραγίσει το γυαλί…».
Επειδή όμως το νόμισμα έχει πάντα δυο όψεις, ας αναρωτηθούμε στο σημείο αυτό και τις ευθύνες που έχει ο Αντώνης Σαμαράς για τη σημερινή απαράδεκτη εικόνα πολιτικής και ιδεολογικής περιθωριοποίησης, που εμφανίζει σήμερα η Ν.Δ. Δεν μπορεί να φταίει για όλα τα κακά της γαλάζιας μοίρας μας η Ντόρα Μπακογιάννη, ο Γιώργος Καρατζαφέρης και όλοι οι άλλοι αγρίως διωχθέντες βουλευτές της φιλελεύθερης παράταξης. Η ίδρυση της «Δημοκρατικής Συμμαχίας», θεωρώ ότι αποτέλεσε τη «χαριστική βολή» στα όποια όνειρα παντοκατορίας και ρεβανσισμού από τον Αντώνη Σαμαρά εντός της Ν.Δ.
«…Η Δημοκρατική Συμμαχία επιδιώκει να γίνει ο καταλύτης μιας σειράς σαρωτικών αλλαγών τις οποίες θα επιφέρει μια διευρυνόμενη συμμαχία πολιτών από το μεγαλύτερο μέρος του δημοκρατικού φάσματος. Κεντροδεξιών, φιλελεύθερων και κεντροαριστερών, οι οποίοι, όλο και περισσότερο, θα ενισχύουν τις γραμμές της. Για μας στη Δημοκρατική Συμμαχία δεν υπάρχουν τα κλασικά πολιτικά στεγανά… Ο ελληνικός λαός, μέσα από την επώδυνη εμπειρία μιας μείζονος εθνικής αποτυχίας, προβληματίζεται. Αλλάζει. Αναζητά το καινούργιο.Το καινούργιο όμως δεν θα προκύψει από τα λόγια, αλλά από τις πράξεις. Από αυτές θα κριθούμε. Ξεκινάμε το ταξίδι αυτό με επίγνωση των δυσκολιών. Με αισιοδοξία και αποφασιστικότητα. Η Ελλάδα κρύβει μέσα της μεγάλες δυνάμεις, τις δυνάμεις της δικής της αλλαγής.Πολλές φορές βρεθήκαμε στο χείλος του γκρεμού και πολλές φορές ξεφύγαμε με άλματα προς τα εμπρός που κανείς δεν περίμενε. Αξίζει να το προσπαθήσουμε. Μπορούμε να το πετύχουμε. Εμείς είμαστε οι κύριοι της τύχης μας.Οι διαμορφωτές του μέλλοντός μας» (απόσπασμα από την ιδρυτική διακήρυξη του νέου κόμματος).
Ρηγίλλης, τ’ ακούς;
