Προσπαθούσα από το βράδυ της Κυριακής του 2ου
γύρου των Δημοτικών εκλογών να βρω μια φράση που να εκφράζει με όσο το δυνατόν
περισσότερη ακρίβεια το εκλογικό αποτέλεσμα. Και, μία εβδομάδα μετά, νομίζω ότι,
επιτέλους, τη βρήκα: «Το πολιτικό σύστημα θριαμβεύει, επειδή είναι
μια ενωμένη μειοψηφία που ενεργεί εναντίον μιας διαιρεμένης πλειοψηφίας.» (Will Durant, 1885-1981, Αμερικανός ιστορικός & φιλόσοφος).
Όλοι
μας στον Καλλικρατικό Δήμο Πύργου βρεθήκαμε την 18η Μαΐου ενώπιον
μιας πρωτόγνωρης εκλογικής κατάστασης: κληθήκαμε να επιλέξουμε δια της ψήφου
μας τον εκλεκτό εκείνο δήμαρχο, μεταξύ οκτώ (8), παρακαλώ, ισάξιων υποψηφίων
δημάρχων!!! Παράλληλα, κληθήκαμε να «σταυρώσουμε» μεταξύ… κουμπάρων, συγγενών,
φίλων, τέκνων και αδελφών ημών, εκείνους τους υποψηφίους δημοτικούς συμβούλους,
που θα μας εκπροσωπήσουν επάξια στο νέο δημοτικό συμβούλιο για την επόμενη πενταετία. Οι μισοί
δημότες Πύργου, χωρίς υπερβολή, κλήθηκαν να «σταυρώσουν»… τους άλλους μισούς δημότες
Πύργου, συμπεριλαμβανομένης και της Περιφέρειας!!! Υποψήφιοι δημοτικοί
σύμβουλοι, υποψήφιοι τοπικοί σύμβουλοι, υποψήφιοι περιφερειακοί σύμβουλοι και,
όποιος πρόλαβε, την ψήφο είδε!!! Υπολογισμοί επί υπολογισμών, μέχρι και το… Google Earth (!!!) έμαθα ότι
επιστρατεύτηκε στο κυνήγι της ψήφου, υποσχέσεις επί υποσχέσεων, πάσης φύσεως
«καραμπόλες» («δεν μπορεί να με ψηφίσει,
γιατί βάζουν δύο και τρία άτομα από το σόι του σε διαφορετικούς συνδυασμούς και,
λογικά, κάποιον από αυτούς θα ψηφίσει»), κρατούσαν άγρυπνους τόσο τους
υποψηφίους όσο και τους ψηφοφόρους, αφού, σε ουκ ολίγες περιπτώσεις, «σήκωναν τα χέρια ψηλά». «Φίλοι
κι αδέλφια, μανάδες, γέροι και παιδιά στα παραθύρια βγείτε και θωρείτε ποιοι
περπατούν στα σκοτεινά και σεργιανούνε στα στενά», που
θα τραγουδούσε και ο μακαρίτης μέγας Νίκος Ξυλούρης!!! Και, όλα αυτά συνέβησαν
με μία ακόμα σημαντική διαφορά σε σχέση με τις παλαιότερες εκλογικές
αναμετρήσεις στον Δήμο Πύργου –Καποδιστριακό και προγενέστερο-: ο νυν και από
την 1η Σεπτεμβρίου απερχόμενος Δήμαρχος Πύργου κ.Μάκης
Παρασκευόπουλος, καίτοι επιμόνως προσπαθήσας να θέσει εκ νέου υποψηφιότητα ως
Δήμαρχος Πύργου, τελικώς, απέτυχε παταγωδώς και –ανεπιτυχώς- οδήγησε εαυτόν στα
ανώτερα αυτοδιοικητκά «δώματα», εκείνα της Περιφέρειας Δυτικής Ελλάδας, αφήνοντας
έτσι ελεύθερο το πεδίο στους υπόλοιπους οκτώ (8) υποψηφίους. Και μιας και περί
ου ο λόγος, θα δανειστώ τα – ελαφρώς παραφρασμένα- λόγια του γνωστού σε όλους
μας πολιτικού και συγγραφέα, Μίμη Ανδρουλάκη:
«Ο δήμαρχος είναι ένας συμπαθής
άνθρωπος, αλλά πιστεύω ότι έχει κάψει το λάδι του. Στην πολιτική υπάρχει ένα
σημείο καμπής που, αν το περάσεις, και χρυσάφι να πιάνεις, κάρβουνο θα
γίνεται». Αυτό ακριβώς είχε
συμβεί και με τον νυν Δήμαρχο Πύργου. Μόνο που, είτε δεν το είχε καταλάβει,
είτε δεν ήθελε να το καταλάβει. Και, όταν πλέον το κατάλαβε, το γλυκό πουλί της
νίκης είχε ήδη αποδημήσει σ’ άλλη γη, σ’ άλλα μέρη…
«Drei
Professoren - Vaterland verloren!» (Μετάφραση: «Τρεις καθηγητές - χάθηκε η πατρίδα!») -
(Όττο Φον Μπίσμαρκ, 1815-1898, Γερμανός καγκελάριος). Ή, εν προκειμένω, «τρεις υποψήφιοι (από
τον ίδιο πολιτικό χώρο), χάθηκαν οι εκλογές»!!!
Αποτέλεσμα
για πολλούς αναμενόμενο. Για άλλους πάλι, τους οπαδούς του «διαίρει και βασίλευε», όχι. Τελικά, επιβεβαιώθηκαν οι θιασώτες του
Μπίσμαρκ!!! Με μία νίκη –και μάλιστα, πρωτιά- οδηγήθηκε ο Γαβρίλης Λιατσής στη
δεύτερη Κυριακή των εκλογών. Με μία νίκη και μία ήττα οδηγήθηκε ο Τάκης
Αντωνακόπουλος στο δεύτερο γύρο των εκλογών: η νίκη του ήταν η κατάκτηση της
δεύτερης θέσης, που του έδωσε, ταυτόχρονα, το «εισιτήριο» για τον δεύτερο γύρο.
Και η ήττα του ήταν, το ότι ήταν ο –κατά τον Μπίσμαρκ- ένας εκ των τριών
«καθηγητών». Και, εάν σε αυτό το αρνητικό για τον κ.Αντωνακόπουλο φορτίο
προσμετρήσουμε και το αντίστοιχο αρνητικό φορτίο αρχομένου από τον
κοινοβουλευτικό του βίο (ψήφιση μνημονίων) και με κορύφωση πριν από τον πρώτο
γύρο και μεταξύ πρώτου και δεύτερου γύρου, τότε, το εκλογικό αποτέλεσμα,
μάλλον, ήταν προδιαγεγραμμένο. Νομίζω πως ουδείς αμφιβάλλει ότι και ήθελε και
μπορούσε να φέρει στον ταλαιπωρημένο και παραμελημένο Δήμο Πύργου την
πολυπόθητη ανάπτυξη, τη συμμετοχή και την αλληλεγγύη. Όμως, τα τρία αυτά
κυρίαρχα συστατικά στοιχεία ενός ισχυρού δήμου, προϋποθέτουν και αλλαγή
νοοτροπίας και ανανέωση πολιτικών, αρχών, ιδεών και αξιών από τον πρωτεύων
εκφραστή τους. Αντ’ αυτού όμως και εκφράζοντας καθαρά προσωπικές απόψεις,
είδαμε τα ακριβώς αντίθετα: παλαιοκομματική νοοτροπία του τύπου ΠΑΣΟΚ της
δεκαετίας του ’80, ανελέητη αρνητική διαφήμιση κατά του ετέρου υποψηφίου
(ειδικά κατά το μεσοδιάστημα των δύο εκλογικών γύρων), απαράδεκτες προσωπικές
λεκτικές επιθέσεις και απανωτά «χτυπήματα κάτω από τη μέση» κατά μερίδας
συνυποψηφίων στην τηλεμαχία της ΟΡΤ, κ.α.). Και όλες αυτές οι αρνητικές
παράμετροι του κατά τ’ άλλα εμπειρότατου αυτοδιοικητικά και κοινοβουλευτικά Τάκη
Αντωνακόπουλου κατά την προεκλογικό αγώνα αναδείχθηκαν ακόμα περισσότερο από τη
στιγμή που οι καθ’ όλα άξιοι συνυποψήφιοί του –όπως φυσικά και ο ίδιος ο
κ.Αντωνακόπουλος- φρόντισαν να μην προχωρήσουν σε ανταποδοτικού χαρακτήρα
ενέργειες και, ασχέτως τελικού εκλογικού αποτελέσματος, να δώσουν την εικόνα
της «ήρεμης δύναμης», των παρατάξεων που, πρωτίστως, ενδιαφέρονται να
αναδείξουν και να προβάλλουν το προεκλογικό τους πρόγραμμα, παρά να αναλωθούν
σε άσκοπους προσωπικούς διαξιφισμούς, που, σε τελική ανάλυση, ποσώς ενδιαφέρουν
τον κάθε ψηφοφόρο.
Στον αντίποδα, είχαμε τον Γαβρίλη Λιατσή,
ο οποίος, κατά γενική ομολογία, «έδωσε ρέστα» συνετής προεκλογικής πολιτικής
τακτικής. Σοβαρός, μιλώντας μόνο όταν είχε να πει κάτι αξιοσημείωτο, με
περίσσιο πολιτικό πολιτισμό έναντι των συνυποψηφίων του, αθόρυβα και μεθοδικά,
έχοντας πλάι του ένα ισχυρό και έμπειρο εκλογικό επιτελείο (think tank), κέρδισε τις εντυπώσεις.
Προέβαλε το όνειρό του για έναν Σύγχρονο Πύργο, κατέθεσε ένα ρεαλιστικό
προεκλογικό πρόγραμμα και, σε συνδυασμό με τη δημαρχιακή εμπειρία του, κατάφερε
να πείσει την πάσης ιδεολογικής αποχρώσεως πλειοψηφία του εκλογικού σώματος του
Δήμου Πύργου και να κερδίσει επάξια την εκλογική μάχη. Aυτό που πλέον απομένει είναι, να
αποδείξει στην πράξη ότι έχει γίνει σοφότερος σε σχέση με το παρελθόν, ότι έχει
μάθει από τα λάθη του και ότι από το 2014 και εξής θα είναι ο «νέος Γαβρίλης»,
όπως έχει ήδη δημόσια διαβεβαιώσει το εκλογικό σώμα του Δήμου Πύργου.
Πάνω απ’ όλους και απ’ όλα όμως το
ζητούμενο είναι, να συνειδητοποιήσουν όλοι οι αρχηγοί των παρατάξεων ότι οι
εκλογές τελείωσαν. Από εδώ και πέρα αρχίζει ένας σκληρός και αδυσώπητος αγώνας
δρόμου, για την επίλυση των οξύτατων προβλημάτων του Δήμου Πύργου. Ο εφιάλτης
των σκουπιδιών κυριαρχεί, τα δημοτικά διαμερίσματα έχουν αφεθεί στη μοίρα τους,
η ποιότητα ζωής του πολίτη του Δήμου Πύργου έχει υποβαθμιστεί σε μεγάλο βαθμό.
Το στοίχημα για ΟΛΑ τα εκλεγμένα μέλη του νέου δημοτικού συμβουλίου Πύργου
είναι μεγάλο. Και, περισσότερο ίσως από κάθε άλλη φορά απαιτείται ενότητα, κάθε
δυνατή συναίνεση, ευήκοα ώτα και συνετές αποφάσεις. Οι πάντες θα κριθούν με
αυστηρότητα από τους δημότες, με πρώτη
και καλύτερη, την πλειοψηφούσα δημοτική παράταξη. Τα ψέματα τελείωσαν!!! Οι
εκλογές τελείωσαν!!! Οι δικαιολογίες τελείωσαν!!! ΩΡΑ ΓΙΑ ΔΟΥΛΕΙΑ ! ! !
(To παρόν άρθρο δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα "ΠΑΡΑΤΗΡΗΤΗΣ" Πύργου τη Δευτέρα 2 Ιουνίου 2014)
