Γιατί λέμε «ΟΧΙ» στην «αξιολόγηση»…



     Σε μια εποχή που συντελούνται αρνητικές κοσμογονικές αλλαγές στον ιερό χώρο της εργασίας, σε μια χώρα που, ακόμα και μέσα στο χειμώνα, ανθίζει ανελλιπώς η «φαιδρά πορτοκαλέα» (ας είναι καλά η εκάστοτε κυβέρνηση γι’ αυτό), πολλά και διάφορα «ανέκδοτα» αναφύονται καθημερινά από τις κυβερνητικές και μνημονιακές (εντός και εκτός Ελλάδας) «δεξαμενές σκέψης», τα οποία, δυστυχώς, στην πρακτική τους εφαρμογή, μετατρέπονται σε τραγωδίες για τη ζωή και το μέλλον του δύσμοιρου λαού μας.
      Ένα από τα «ανέκδοτα» αυτά είναι και εκείνο της… «αξιολόγησης» των εκπαιδευτικών. Μία «αναγκαιότητα», κατά τους κυβερνώντες μας, ένεκα του ότι, κατά τους ίδιους πάντα, η δημόσια εκπαίδευση μαστίζεται, ούτε λίγο ούτε πολύ, από… ανεπαρκείς, τεμπέληδες και  κοπανατζήδες εκπαιδευτικούς, οι οποίοι και ευθύνονται, σε πολύ μεγάλο βαθμό, για τα πανθομολογούμενα χάλια της Παιδείας. Ποιοι εκπαιδευτικοί όμως είναι αυτοί; Μήπως… οι αναπληρωτές; Οι αναπληρωτές ΕΣΠΑ; Οι «εθελοντές» εκπαιδευτικοί του κ.Λοβέρδου, οι οποίοι, αντί χρημάτων, θα εισπράττουν… «μόρια»; Μήπως πάλι εκείνοι που, αρχές Δεκεμβρίου, 3 σχεδόν μήνες μετά την έναρξη της σχολικής χρονιάς, λείπουν ακόμα από τα σχολεία; Όχι. Είναι οι μόνιμοι εκπαιδευτικοί. Εκείνοι που διορίστηκαν με την επετηρίδα, πριν από το άλλο «εφεύρημα» που λέγεται Α.Σ.Ε.Π., (αλήθεια, πού είναι αυτό το Α.Σ.Ε.Π.;), αλλά και εκείνοι που διορίστηκαν μέσω αυτού, οι 16μηνίτες, οι 24μηνίτες, και πάει λέγοντας. Ποιος μπορεί να ξεχάσει τον πρώτο διαγωνισμό του Α.Σ.Ε.Π., το 1998, όταν η πλειοψηφία των εκπαιδευτικών βρισκόταν –δικαιολογημένα- «στα κάγκελα», ενάντια στον τότε διαγωνισμό –παρωδία, και, στην άλλη πλευρά, τα τότε κυβερνητικά «παπαγαλάκια», από τα ραδιόφωνα και τις τηλεοράσεις, προσπαθούσαν να πείσουν τον εαυτό τους και την κοινή γνώμη ότι «ο διαγωνισμός είναι σωστός» και ότι «θα προσληφθούν οι πιο άξιοι εκπαιδευτικοί»; Τελικά, 16 χρόνια μετά, ούτε οι κατά την τότε κυβέρνηση «άξιοι» εκπαιδευτικοί του Α.Σ.Ε.Π., (όπως και εκείνοι που διορίστηκαν με τους μεταγενέστερους διαγωνισμούς του 2000, 2001, 2002, 2004 και 2008) αποδεικνύεται από τη σημερινή κυβέρνηση ότι… δεν είναι και τόσο «άξιοι» και, επομένως, θα πρέπει να… «αξιολογηθούν» ξανά!!! Βλέπετε, σε αυτήν τη χώρα, ακόμα και η… «αξιοσύνη», έχει ημερομηνία λήξης και πρέπει να της γίνεται “update”, να ενημερώνεται, δηλαδή, μέσω της… «αξιολόγησης».
      «Αξιολόγηση», λοιπόν, εκείνων που, όπως όλες οι επαγγελματικές τάξεις, είδαν τα τελευταία πέντε χρόνια το μισθό τους να κατρακυλάει στα Τάρταρα, βιώνοντας κι αυτοί σε καθημερινή βάση τη σκληρή πραγματικότητα των μνημονίων. «Αξιολόγηση», λοιπόν, εκείνων, των οποίων, το κράτος τους έχει αφήσει, ουσιαστικά, χωρίς καμία επιμόρφωση, μιας και φρόντισε να καταργήσει τα διδασκαλεία. Με άλλα λόγια δηλαδή, οι εκπαιδευτικοί έχουν υποχρέωση να «αξιολογούνται» από το κράτος, αλλά, την ίδια στιγμή, το κράτος, δεν έχει καμιά υποχρέωση να τους επιμορφώνει!!! «Αξιολόγηση» των σχολικών μονάδων: εκείνων, δηλαδή, που δεν έχουν χρήματα ούτε για πετρέλαιο, που παρουσιάζουν σοβαρότατα προβλήματα υλικοτεχνικής υποδομής, που κι αυτές έχουν πέσει θύματα των μνημονίων. «Αξιολόγηση» μιας υποχρηματοδοτούμενης Παιδείας, «αξιολόγηση» - προθάλαμος μελλοντικών απολύσεων.
      Κι αν όλες οι παραπάνω διαπιστώσεις δεν αρκούν σε κάποιον για να πειστεί για τις καταστροφικά αποτελέσματα της «αξιολόγησης» στην Παιδείας μας, διαβάστε και το παρακάτω κείμενο, για τα… «κατορθώματά» της σε Ευρώπη και Αμερική:           
      «Στις ΗΠΑ, τα τελευταία δέκα χρόνια, έκλεισαν 4.000 σχολεία, καταργήθηκαν 300.000 θέσεις εκπαιδευτικών, μειώθηκε η κρατική χρηματοδότηση προς τα σχολεία σε 34 από τις 50 πολιτείες,  ενώ χιλιάδες μαθητές βρέθηκαν στην κυριολεξία στο δρόμο – ειδικά στις φτωχές γειτονιές – αφού δεν υπήρχε πια σχολείο να φοιτήσουν. Με ποιο τρόπο έγινε αυτό; Με την αξιολόγηση των σχολείων και των εκπαιδευτικών μέσω σκληρών εξετάσεων που μετρούν τις επιδόσεις των μαθητών από την τρίτη δημοτικού!   Τα σχολεία πια δεν προσπαθούν να υπηρετήσουν τις ανάγκες των μαθητών, αλλά οι μαθητές τις ανάγκες των σχολείων! Οι εκπαιδευτικοί κάνουν στην κυριολεξία αγώνα δρόμου για να μπορέσουν να επιβιώσουν σε ένα σκληρό εργασιακό περιβάλλον, όπου το επαγγελματικό τους μέλλον είναι απόλυτα συνδεδεμένο με τις επιδόσεις των μαθητών τους.
      Τα ίδια ολέθρια αποτελέσματα έχουν τα συστήματα αξιολόγησης και στην Αγγλία: κλεισίματα σχολείων, απολύσεις εκπαιδευτικών, αύξηση της μαθητικής διαρροής, μείωση χρηματοδότησης. Η υπηρεσία της εξωτερικής αξιολόγησης, το διαβόητο OFSTED, είναι στην κυριολεξία ο εφιάλτης των εκπαιδευτικών. Η πίεση που τους ασκείται  είναι τέτοια που το 50% παραιτείται στην πρώτη πενταετία! 
      Όσο για την Ευρώπη, η κατάσταση είναι παρόμοια: χιλιάδες συγχωνεύσεις και καταργήσεις σχολείων στην Πορτογαλία, υποχρηματοδότηση των σχολείων στην Ισπανία μέσω της αξιολόγησης, διαχωρισμός των μαθητών στη Γερμανία από πολύ μικρή ηλικία σε αυτά που «μπορούν» και «δεν μπορούν» να σπουδάσουν. Τέλος παντού, η αναλογία μόνιμων και συμβασιούχων εκπαιδευτικών είναι σε βάρος των πρώτων.
Οι «μεταρρυθμίσεις» στα εκπαιδευτικά συστήματα σε παγκόσμιο επίπεδο, καθοδηγούμενες από τον ΟΟΣΑ, την Παγκόσμια Τράπεζα και την Ευρωπαϊκή Ένωση στην περίπτωση της Ευρώπης, έχουν τρία βασικά χαρακτηριστικά: τη σύνδεση της αξιολόγησης σχολείων και εκπαιδευτικών με τις επιδόσεις των μαθητών, τη σύνδεση των μισθών των εκπαιδευτικών με τα αποτελέσματα της αξιολόγησής τους και το γεγονός ότι χρησιμοποιούνται εξω-εκπαιδευτικοί φορείς – δηλαδή εταιρείες και ιδιώτες - για την δήθεν  πιο «αντικειμενική» εξωτερική αξιολόγηση. Στα Προεδρικά Διατάγματα και τα επιμορφωτικά υλικά που προβλέπονται για τη δική μας αξιολόγηση, θα βρούμε αυτολεξί μεταφράσεις και copy paste από αντίστοιχα νομοθετήματα άλλων χωρών, κατά κύριο λόγο των ΗΠΑ και της Μεγάλης Βρετανίας, όπου εφαρμόζονται τα πιο σκληρά και καταστροφικά για το δημόσιο σχολείο συστήματα αξιολόγησης.»
 (Πηγή: www.sylaristotelis.com)
      Παρ’ όλα όμως τα τραγικά αυτά αποτελέσματα της εφαρμογής της αξιολόγησης παγκοσμίως, ο κλάδος των εκπαιδευτικών της Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης, με αποφάσεις των Γενικών του Συνελεύσεων, έχει ταχθεί καθαρά υπέρ της αυτοαξιολόγησης των εκπαιδευτικών και της αξιολόγησης του εκπαιδευτικού έργου. Μιας αξιολόγησης, που καμιά σχέση δεν έχει με το Π. Δ. της κυβέρνησης, που εισάγει αυθαίρετες αντιπαιδαγωγικές και αντιεπιστημονικές ποσοστώσεις που προβλέπονται στο Ν. 4024/2011 (προάγεται το 90% των εκπαιδευτικών από τον βαθμό Ε στον Δ, το 80% στον Γ, το 70% στον Β και το 30% στον Α) προκειμένου να καθηλωθούν ακόμα περισσότερο οι μισθοί των εκπαιδευτικών.
      Ο κλάδος των εκπαιδευτικών έχει δώσει μεγάλους αγώνες για την παιδαγωγική ελευθερία και τη δημοκρατία στο σχολείο και είναι αντίθετος σε κάθε μορφή αξιολόγησης, που κατηγοριοποιεί τα σχολεία και τιμωρεί τους εκπαιδευτικούς. Η προσπάθεια να απαλλαγεί το κράτος από τις διαχρονικές του ευθύνες και να υποδειχθεί ο εκπαιδευτικός ως ο μοναδικός υπαίτιος των προβλημάτων της εκπαίδευσης, είναι άδικη, επικίνδυνη και δε βοηθάει στη δημιουργία παιδαγωγικού κλίματος στα σχολεία, το οποίο είναι απαραίτητο, προκειμένου να έχουμε εκπαίδευση αντάξια των αναγκών της εποχής που διανύουμε. Αλήθεια, πώς θα σας φαινόταν, εάν ακούγατε στην τηλεόραση τους τζιχαντιστές, που δεν άφησαν τίποτα όρθιο όπου κι αν πήγαν, ότι… θα ανοικοδομήσουν το Ιράκ και τη Συρία; Και πώς σας φαίνεται όταν οι κυβερνώντες μας, που, στο όνομα κάθε ευφάνταστης και ανεδαφικής «μεταρρύθμισης» του τύπου «νέο σχολείο» «κοινωνικό σχολείο» και άλλα τινά, έχουν, στην κυριολεξία, οδηγήσει την Παιδεία μας στην απόλυτη εξαθλίωση και απαξίωση, μας υπόσχονται ότι, με την «αξιολόγηση», όλα θα φτιάξουν;
      Με λόγια καθαρά και ξάστερα: η «αξιολόγηση», είτε κάποιοι το πιστεύουν είτε όχι, αποτελεί την «κερκόπορτα», μέσα από την οποία θα ξεχυθούν οι εντός και εκτός Ελλάδος μνημονιακοί, εν ονόματι των παχυλών κονδυλίων του ΕΣΠΑ, στα εναπομείναντα εργασιακά δικαιώματα και θα τα εξαφανίσουν, οδηγώντας χιλιάδες εργαζόμενους στην απόλυση, τη φτώχεια και την εξαθλίωση. Είναι στο χέρι μας να τους εμποδίσουμε, είναι στο χέρι μας να διαλύσουμε τα σχέδιά τους, πριν να είναι αργά για όλους μας…       


Χρυσοβαλάντης  Δημητρόπουλος
Δάσκαλος – Μέλος Δ .Σ. του Συλλόγου Δασκάλων και Νηπιαγωγών Εκπαιδευτικών Περιφερειών Πύργου με την παράταξη «Ανεξάρτητη Κίνηση Εκπαιδευτικών»

 (Το παρόν άρθρο δημοσιεύθηκε στην εβδομαδιαία εφημερίδα «ΠΑΡΑΤΗΡΗΤΗΣ» Πύργου τη Δευτέρα 1η Δεκεμβρίου 2014)

"ΠΥΡΓΟΣ - ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ" - ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΤΡΙΤΗ ΗΛΙΚΙΑ"

Από την επιτυχημένη επίσκεψη του Πολιτιστικού - Μορφωτικού Συλλόγου "ΠΥΡΓΟΣ - ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ" στο Άσυλο Ανιάτων "Η ΝΕΑ ΒΑΣΙΛΕΙΑΣ" το Σάββατο 4 Οκτωβρίου 2014 με αφορμή, τον εορτασμό της Παγκόσμιας Ημέρας Τρίτης Ηλικίας.
ΘΕΡΜΑ ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ στην Πρόεδρο του Συλλόγου κα Πηνελόπη Νικολοπούλου, στην Αντιπρόεδρο κα Κορίνα Ζαβέα, στα λοιπά μέλη του Δ.Σ. και σε όλα τα μέλη του Συλλόγου, που χάρισαν στους ηλικιωμένους τροφίμους του Ασύλου ξεχωριστές και αξέχαστες στιγμές...




























ΠΥΡΓΟΣ: ΤΑ ΣΚΟΥΠΙΔΙΑ «ΤΡΑΓΟΥΔΟΥΝ» ΑΚΟΜΑ…



Ο Κωστίκας κάθεται έξω από το σπίτι του και παίζει με μια μπάλα. Τη στιγμή εκείνη περνά  το σκουπιδιάρικο και τον ρωτάει:
- Έχετε σκουπίδια;
- Μισό λεπτό να ρωτήσω, λέει ο Κωστίκας.
Μπαίνει στο σπίτι και βρίσκει τη μάνα του:
- Μαμά, έχουμε σκουπίδια;
- Έχουμε παιδί μου.
Βγαίνει ο Κωστίκας πάλι έξω και κάνει νόημα στο σκουπιδιάρικο.
- Δε θέλουμε σκουπίδια. Έχουμε!
     
    Έχουμε σκουπίδια, κυρίες και κύριοι, αρμόδιοι και αναρμόδιοι, μικροί, μεγάλοι και παιδιά.. Έχουμε δικά μας. Όπου και να κοιτάξετε εντός του νομού Ηλείας, σκουπίδια θα αντικρίσετε. Σκουπίδια στα βουνά, σκουπίδια στα δάση, σκουπίδια στα λαγκάδια, σκουπίδια στις θάλασσες και στις ακτές. Όλη η Ηλεία, ένας απέραντος χώρος ανεξέλεγκτης εναπόθεσης απορριμμάτων. Και η πρωτεύουσα του νομού, ο Πύργος, το κερασάκι στην τούρτα της βρώμας και της δυσωδίας!!!
«Χάλκοβα», «Λίμνες», «Ποτόκι»: μερικά από τα επεισόδια της ντροπής στο κακόγουστο σήριαλ της διάθεσης και διαχείρισης των απορριμμάτων στον Δήμο Πύργου, αρνητικά δείγματα του πώς κάποιοι προγενέστεροι αιρετοί υποτίμησαν στην πράξη τη νοημοσύνη μας, έγραψαν στα παλαιότερα των υποδημάτων τους τις τοπικές κοινωνίες στέλνοντας τα ΜΑΤ να συλλάβουν όσους και όσες διεκδικούσαν και απαιτούσαν το αυτονόητο, το αναφαίρετο δικαίωμά τους, ένα καθαρό περιβάλλον για τους ίδιους και για τα παιδιά τους. Και όλα αυτά, για χάρη του… «δημοσίου συμφέροντος»!!! Σύμφωνα όμως με τις τελευταίες συγκλονιστικές αποκαλύψεις του περιοδικού HOT DOC και του έγκριτου δημοσιογράφου Μάκη Νοδάρου, τελικά, για χάρη του… «συμφέροντος» έγιναν όλα αυτά που έγιναν. Όχι όμως του… δημοσίου, μιας και, για πολλοστή φορά, υπερίσχυσε και εδώ η… «ιδιωτική  πρωτοβουλία»!!!  

      Ακούσατε, ακούσατε: σε διαβιβαστικό του ΣΔΟΕ προς τις δικαστικές αρχές –σύμφωνα πάντα με το περιοδικό HOT DOC- περιλαμβάνεται η μυστηριώδης υπόθεση της αγοράς του δεματοποιητή απορριμμάτων που φέρεται να έκανε ο δήμος Πύργου από εταιρεία με έδρα τον Ορχομενό Βοιωτίας τον Δεκέμβρη του 2009 έναντι 1.125.470 ευρώ. Πηγές του ΣΔΟΕ χαρακτηρίζουν την συγκεκριμένη αγορά ως «ύποπτη και, κατά πάσα πιθανότητα, εικονική» καθώς από την μέχρι τώρα έρευνα, τόσο ο δήμος του Πύργου όσο και η εταιρεία που πούλησε το πολύπλοκο μηχάνημα δεν έχουν ανταποκριθεί στο αίτημα του ΣΔΟΕ για την παροχή όλων των οικονομικών στοιχείων της συναλλαγής. (Τιμολόγια, Δελτία Αποστολής κλπ ). Όπερ μεθερμηνευόμενον, αέρας κοπανιστός τα τιμολόγια και τα δελτία αποστολής και άφαντα τα 1.125.470 € (τα ρέστα, δικά μας). Επιπλέον δε,  η ποσότητα απορριμμάτων η οποία αναφέρεται στις βεβαιώσεις του επιβλέποντα μηχανικού το 2009 (σύνολο – ποσότητας 6.756 τόνοι)...ουδέποτε μεταφέρθηκε, ενώ το μέγεθος της μεταφοράς απορριμμάτων από τον εργολάβο Θεόδωρο Καράμπελα σύμφωνα με το έλεγχο των φορολογικών στοιχείων ανήρχετο σε 886, 840 τόνους απορριμμάτων. Η επιπλέον μεταφερόμενη ποσότητα των 5.869, 160 τόνων είναι… εικονική!!!  (Πηγή: www.ertopen.com). Και, στο σημείο αυτό, αρχίζει το λίαν υποκριτικό κρεσέντο της «έκπληξης» μερίδας των νυν αιρετών του Δήμου Πύργου, όπως, για παράδειγμα, του επικεφαλής της μείζονος αντιπολίτευσης κ.Τάκη Αντωνακόπουλου, ο οποίος έσπευσε να δηλώσει ότι… «οι ευθύνες είναι μεγάλες και το περιοδικό αποκαλύπτει μια από τις βασικές αιτίες της μαύρης τρύπας που υπάρχει τα τελευταία χρόνια στα οικονομικά του δήμου. Θα ζητήσουμε πλήρη ενημέρωση και εξηγήσεις για όλα τα θέματα. Δεν θα χαριστούμε σε κανέναν.» Οφείλουμε όμως εδώ να επισημάνουμε στον κύριο Αντωνακόπουλο ότι, πρώτα, θα πρέπει ο ίδιος να ενημερώσει και να εξηγήσει στους δημότες του Δήμου Πύργου, γιατί ο ίδιος δέχτηκε και συμπεριέλαβε στον συνδυασμό του πρόσωπα που προέρχονταν από την παράταξη Παρασκευόπουλου και που σχετίζονταν άμεσα (κατά το μάλλον ή ήττον) με παραβατικές πράξεις στο θέμα της διάθεσης και διαχείρισης των απορριμμάτων, εγκαλούμενα επισήμως από τη δικαιοσύνη και από τους αρμόδιους ελεγκτικούς μηχανισμούς του Κράτους, όταν, την ίδια στιγμή, άλλοι συνυποψήφιοί του τους είχαν απορρίψει μετά πολλών επαίνων. Μπροστά στο όνειρο της εκλογικής νίκης, η… «άφεση αμαρτιών» ήταν το αντίδοτο για κάθε παραβατική νόσο. Φευ…

      Καταλαβαίνετε τώρα λοιπόν πόσο δίκιο είχε ο Αμερικανός κωμικός Dick Cavett, όταν έλεγε ότι  «όσο οι άνθρωποι δέχονται τα σκουπίδια που τους προσφέρουν, θα υπάρχουν και κάποιοι που θα κερδίζουν από την παραγωγή τους;» Και όχι ακριβώς «κερδίζουν»: θησαυρίζουν!!! Εις υγείαν των κορόιδων δημοτών, οι οποίοι, το μόνο που τους ενδιέφερε ήταν, να ρίχνουν τα απορρίμματά τους στους κάδους και, από εκεί και πέρα, εν αγνοία τους, να ξεκινά ένα προκλητικό όργιο παρανομιών και λοβιτούρας, μια ιδιότυπη παράνομη σύμπραξη δημοσίου και ιδιωτικού τομέα (ΣΔΙΤ), από την οποία, κάποιοι, γέμιζαν την τσέπη τους με πολλάααααααα ευρώπουλα. Εκτός και αν μας απαντήσουν με στοιχεία, πού έχει πάει το  1.125.470 € που κόστιζε ο δεματοποιητής. Πιθανή «εικονική αγορά», πιθανά «εικονικά τιμολόγια», πιθανά «εικονικά δελτία αποστολής», «εικονικές μεταφορές απορριμμάτων», ιδού, η «εικονική πραγματικότητα» των πολιτών του Δήμου Πύργου. Και το ακόμα πιο προκλητικό: οι ίδιοι οι άνθρωποι που, πριν από μερικούς μήνες «χαιρετούσαν» τις αποφάσεις της δικαιοσύνης, όταν εκείνη απέρριπτε τα ασφαλιστικά μέτρα των δικαίως αγανακτισμένων κατοίκων των «Λιμνών» ή της «Χάλκοβας» εναντίων των δικών τους -τραγικών για το περιβάλλον και τη δημόσια υγεία- αποφάσεων και «ευλογούσαν» την επέμβαση των ΜΑΤ κατά των εξεγερμένων κατοίκων και τις συλλήψεις αθώων –όπως αποδείχτηκε στη συνέχεια- πολιτών, σήμερα, χαρακτηρίζουν ως «ανακριβές» (!!!) το πόρισμα του Σ.Δ.Ο.Ε. Πάλι καλά, δηλαδή, που δε ζήτησαν και την… κατάργηση του Σ.Δ.Ο.Ε.!!!

     Μια αγγλική παροιμία λέει: «Τα σκουπίδια είναι για  να τα πετάμε. Όχι για να ασχολούμαστε μαζί τους.». Αγγλική, είπαμε. Όχι ελληνική. Γιατί, στην Ελλάδα, στην Ηλεία, στον Πύργο, δυστυχώς, εξακολουθούμε να ασχολούμαστε ακόμα με τα σκουπίδια. Να τα κάψουμε; Να τα θάψουμε; Να τα κομποστοποιήσουμε; Να τα ανακυκλώσουμε; Να τα χώσουμε δίπλα σε ποτάμια και σε βουνά; Και πού; Στις Λίμνες; Στη Χάλκοβα; Στο Ποτόκι (και, επί τη ευκαιρία, γνωρίζετε ότι το υλικό που περιβάλλει τα σκουπίδια και σχηματίζει τις μπάλες είναι πολυαιθυλένιο και είναι φωτοδιαλυτό, πράγμα που σημαίνει ότι διαλύεται με το φως του ήλιου και είναι εξαιρετικά καρκινογόνο); Και πού κοντά; Στον Πύργο; Στην Αμαλιάδα; Στα Κονιδέικα; Στην Τριανταφυλλιά; Και πάει λέγοντας…. Μου θυμίζει το γνωστό εκείνο σύνθημα: «Kρατάτε την Aθήνα καθαρή, πετάτε τα σκουπίδια σας στον Πειραιά.» Με άλλα λόγια, «κρατάτε τον Πύργο καθαρό, πετάτε τα σκουπίδια σας στην Αμαλιάδα», ή, «κρατάτε την Αμαλιάδα καθαρή, πετάτε τα σκουπίδια σας στον Πύργο».
      Τελικά, είχε δίκιο εκείνος που έλεγε…. «σκουπίδια βάζεις, σκουπίδια βγάζεις.»

Με μια Ανα.Σ.Α., για έναν ΣΥΓΧΡΟΝΟ ΠΥΡΓΟ ! ! !



   Προσπαθούσα από το βράδυ της Κυριακής του 2ου γύρου των Δημοτικών εκλογών να βρω μια φράση που να εκφράζει με όσο το δυνατόν περισσότερη ακρίβεια το εκλογικό αποτέλεσμα. Και, μία εβδομάδα μετά, νομίζω ότι, επιτέλους, τη βρήκα: «Το πολιτικό σύστημα θριαμβεύει, επειδή είναι μια ενωμένη μειοψηφία που ενεργεί εναντίον μιας διαιρεμένης πλειοψηφίας.» (Will Durant, 1885-1981, Αμερικανός ιστορικός & φιλόσοφος).

      Όλοι μας στον Καλλικρατικό Δήμο Πύργου βρεθήκαμε την 18η Μαΐου ενώπιον μιας πρωτόγνωρης εκλογικής κατάστασης: κληθήκαμε να επιλέξουμε δια της ψήφου μας τον εκλεκτό εκείνο δήμαρχο, μεταξύ οκτώ (8), παρακαλώ, ισάξιων υποψηφίων δημάρχων!!! Παράλληλα, κληθήκαμε να «σταυρώσουμε» μεταξύ… κουμπάρων, συγγενών, φίλων, τέκνων και αδελφών ημών, εκείνους τους υποψηφίους δημοτικούς συμβούλους, που θα μας εκπροσωπήσουν επάξια στο νέο δημοτικό συμβούλιο για την επόμενη πενταετία. Οι μισοί δημότες Πύργου, χωρίς υπερβολή, κλήθηκαν να «σταυρώσουν»… τους άλλους μισούς δημότες Πύργου, συμπεριλαμβανομένης και της Περιφέρειας!!! Υποψήφιοι δημοτικοί σύμβουλοι, υποψήφιοι τοπικοί σύμβουλοι, υποψήφιοι περιφερειακοί σύμβουλοι και, όποιος πρόλαβε, την ψήφο είδε!!! Υπολογισμοί επί υπολογισμών, μέχρι και το… Google Earth (!!!) έμαθα ότι επιστρατεύτηκε στο κυνήγι της ψήφου, υποσχέσεις επί υποσχέσεων, πάσης φύσεως «καραμπόλες» («δεν μπορεί να με ψηφίσει, γιατί βάζουν δύο και τρία άτομα από το σόι του σε διαφορετικούς συνδυασμούς και, λογικά, κάποιον από αυτούς θα ψηφίσει»), κρατούσαν άγρυπνους τόσο τους υποψηφίους όσο και τους ψηφοφόρους, αφού, σε ουκ ολίγες περιπτώσεις, «σήκωναν τα χέρια ψηλά». «Φίλοι κι αδέλφια, μανάδες, γέροι και παιδιά στα παραθύρια βγείτε και θωρείτε ποιοι περπατούν στα σκοτεινά και σεργιανούνε στα στενά», που θα τραγουδούσε και ο μακαρίτης μέγας Νίκος Ξυλούρης!!! Και, όλα αυτά συνέβησαν με μία ακόμα σημαντική διαφορά σε σχέση με τις παλαιότερες εκλογικές αναμετρήσεις στον Δήμο Πύργου –Καποδιστριακό και προγενέστερο-: ο νυν και από την 1η Σεπτεμβρίου απερχόμενος Δήμαρχος Πύργου κ.Μάκης Παρασκευόπουλος, καίτοι επιμόνως προσπαθήσας να θέσει εκ νέου υποψηφιότητα ως Δήμαρχος Πύργου, τελικώς, απέτυχε παταγωδώς και –ανεπιτυχώς- οδήγησε εαυτόν στα ανώτερα αυτοδιοικητκά «δώματα», εκείνα της Περιφέρειας Δυτικής Ελλάδας, αφήνοντας έτσι ελεύθερο το πεδίο στους υπόλοιπους οκτώ (8) υποψηφίους. Και μιας και περί ου ο λόγος, θα δανειστώ τα – ελαφρώς παραφρασμένα- λόγια του γνωστού σε όλους μας πολιτικού και συγγραφέα, Μίμη Ανδρουλάκη:   «Ο δήμαρχος είναι ένας συμπαθής άνθρωπος, αλλά πιστεύω ότι έχει κάψει το λάδι του. Στην πολιτική υπάρχει ένα σημείο καμπής που, αν το περάσεις, και χρυσάφι να πιάνεις, κάρβουνο θα γίνεται». Αυτό ακριβώς είχε συμβεί και με τον νυν Δήμαρχο Πύργου. Μόνο που, είτε δεν το είχε καταλάβει, είτε δεν ήθελε να το καταλάβει. Και, όταν πλέον το κατάλαβε, το γλυκό πουλί της νίκης είχε ήδη αποδημήσει σ’ άλλη γη, σ’ άλλα μέρη…
      «Drei Professoren - Vaterland verloren!» (Μετάφραση: «Τρεις καθηγητές - χάθηκε η πατρίδα!») - (Όττο Φον Μπίσμαρκ, 1815-1898, Γερμανός καγκελάριος). Ή, εν προκειμένω, «τρεις υποψήφιοι (από τον ίδιο πολιτικό χώρο), χάθηκαν οι εκλογές»!!!
Αποτέλεσμα για πολλούς αναμενόμενο. Για άλλους πάλι, τους οπαδούς του «διαίρει και βασίλευε», όχι. Τελικά, επιβεβαιώθηκαν οι θιασώτες του Μπίσμαρκ!!! Με μία νίκη –και μάλιστα, πρωτιά- οδηγήθηκε ο Γαβρίλης Λιατσής στη δεύτερη Κυριακή των εκλογών. Με μία νίκη και μία ήττα οδηγήθηκε ο Τάκης Αντωνακόπουλος στο δεύτερο γύρο των εκλογών: η νίκη του ήταν η κατάκτηση της δεύτερης θέσης, που του έδωσε, ταυτόχρονα, το «εισιτήριο» για τον δεύτερο γύρο. Και η ήττα του ήταν, το ότι ήταν ο –κατά τον Μπίσμαρκ- ένας εκ των τριών «καθηγητών». Και, εάν σε αυτό το αρνητικό για τον κ.Αντωνακόπουλο φορτίο προσμετρήσουμε και το αντίστοιχο αρνητικό φορτίο αρχομένου από τον κοινοβουλευτικό του βίο (ψήφιση μνημονίων) και με κορύφωση πριν από τον πρώτο γύρο και μεταξύ πρώτου και δεύτερου γύρου, τότε, το εκλογικό αποτέλεσμα, μάλλον, ήταν προδιαγεγραμμένο. Νομίζω πως ουδείς αμφιβάλλει ότι και ήθελε και μπορούσε να φέρει στον ταλαιπωρημένο και παραμελημένο Δήμο Πύργου την πολυπόθητη ανάπτυξη, τη συμμετοχή και την αλληλεγγύη. Όμως, τα τρία αυτά κυρίαρχα συστατικά στοιχεία ενός ισχυρού δήμου, προϋποθέτουν και αλλαγή νοοτροπίας και ανανέωση πολιτικών, αρχών, ιδεών και αξιών από τον πρωτεύων εκφραστή τους. Αντ’ αυτού όμως και εκφράζοντας καθαρά προσωπικές απόψεις, είδαμε τα ακριβώς αντίθετα: παλαιοκομματική νοοτροπία του τύπου ΠΑΣΟΚ της δεκαετίας του ’80, ανελέητη αρνητική διαφήμιση κατά του ετέρου υποψηφίου (ειδικά κατά το μεσοδιάστημα των δύο εκλογικών γύρων), απαράδεκτες προσωπικές λεκτικές επιθέσεις και απανωτά «χτυπήματα κάτω από τη μέση» κατά μερίδας συνυποψηφίων στην τηλεμαχία της ΟΡΤ, κ.α.). Και όλες αυτές οι αρνητικές παράμετροι του κατά τ’ άλλα εμπειρότατου αυτοδιοικητικά και κοινοβουλευτικά Τάκη Αντωνακόπουλου κατά την προεκλογικό αγώνα αναδείχθηκαν ακόμα περισσότερο από τη στιγμή που οι καθ’ όλα άξιοι συνυποψήφιοί του –όπως φυσικά και ο ίδιος ο κ.Αντωνακόπουλος- φρόντισαν να μην προχωρήσουν σε ανταποδοτικού χαρακτήρα ενέργειες και, ασχέτως τελικού εκλογικού αποτελέσματος, να δώσουν την εικόνα της «ήρεμης δύναμης», των παρατάξεων που, πρωτίστως, ενδιαφέρονται να αναδείξουν και να προβάλλουν το προεκλογικό τους πρόγραμμα, παρά να αναλωθούν σε άσκοπους προσωπικούς διαξιφισμούς, που, σε τελική ανάλυση, ποσώς ενδιαφέρουν τον κάθε ψηφοφόρο.
      Στον αντίποδα, είχαμε τον Γαβρίλη Λιατσή, ο οποίος, κατά γενική ομολογία, «έδωσε ρέστα» συνετής προεκλογικής πολιτικής τακτικής. Σοβαρός, μιλώντας μόνο όταν είχε να πει κάτι αξιοσημείωτο, με περίσσιο πολιτικό πολιτισμό έναντι των συνυποψηφίων του, αθόρυβα και μεθοδικά, έχοντας πλάι του ένα ισχυρό και έμπειρο εκλογικό επιτελείο (think tank), κέρδισε τις εντυπώσεις. Προέβαλε το όνειρό του για έναν Σύγχρονο Πύργο, κατέθεσε ένα ρεαλιστικό προεκλογικό πρόγραμμα και, σε συνδυασμό με τη δημαρχιακή εμπειρία του, κατάφερε να πείσει την πάσης ιδεολογικής αποχρώσεως πλειοψηφία του εκλογικού σώματος του Δήμου Πύργου και να κερδίσει επάξια την εκλογική μάχη. Aυτό που πλέον απομένει είναι, να αποδείξει στην πράξη ότι έχει γίνει σοφότερος σε σχέση με το παρελθόν, ότι έχει μάθει από τα λάθη του και ότι από το 2014 και εξής θα είναι ο «νέος Γαβρίλης», όπως έχει ήδη δημόσια διαβεβαιώσει το εκλογικό σώμα του Δήμου Πύργου.
    Πάνω απ’ όλους και απ’ όλα όμως το ζητούμενο είναι, να συνειδητοποιήσουν όλοι οι αρχηγοί των παρατάξεων ότι οι εκλογές τελείωσαν. Από εδώ και πέρα αρχίζει ένας σκληρός και αδυσώπητος αγώνας δρόμου, για την επίλυση των οξύτατων προβλημάτων του Δήμου Πύργου. Ο εφιάλτης των σκουπιδιών κυριαρχεί, τα δημοτικά διαμερίσματα έχουν αφεθεί στη μοίρα τους, η ποιότητα ζωής του πολίτη του Δήμου Πύργου έχει υποβαθμιστεί σε μεγάλο βαθμό. Το στοίχημα για ΟΛΑ τα εκλεγμένα μέλη του νέου δημοτικού συμβουλίου Πύργου είναι μεγάλο. Και, περισσότερο ίσως από κάθε άλλη φορά απαιτείται ενότητα, κάθε δυνατή συναίνεση, ευήκοα ώτα και συνετές αποφάσεις. Οι πάντες θα κριθούν με αυστηρότητα  από τους δημότες, με πρώτη και καλύτερη, την πλειοψηφούσα δημοτική παράταξη. Τα ψέματα τελείωσαν!!! Οι εκλογές τελείωσαν!!! Οι δικαιολογίες τελείωσαν!!! ΩΡΑ ΓΙΑ ΔΟΥΛΕΙΑ ! ! !
 


(To παρόν άρθρο δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα "ΠΑΡΑΤΗΡΗΤΗΣ" Πύργου τη Δευτέρα 2 Ιουνίου 2014)

Συμβολαιογραφική πράξη της 24 - 09 - 1853 από τον συμβολαιογραφούντα Ειρηνοδίκη Βώλακος Νικολάου Μιχαήλ Καζή




24.9.1853 Συμβιβασμός Παπαλέξη με γαμπρό του Πασχαλίγκο. Αντίγραφο 1.2.1914.
Ἀριθ. 74.

Εν Αγουλινίτση [1] σήμερον τήν εικοστήν τετάρτην του μηνός Σεπτεμβρίου ημέραν Πέμπτην της εβδομάδος και ώραν δεκάτην π.Μ. του χιλιοστού οκτακοσιοστού πεντηκοστού τρίτου έτους ενώπιον εμού του Συμβολαιογραφούντος Ειρηνοδίκου Βώλακος Νικολάου Μιχαήλ Καζή [2] εδρεύοντος ενταύθα και ενεργούντος τα Συμβολαιογραφικά μου χρέη, [3] εντός του κατά την αγοράν της κωμοπόλεως ταύτης Ειρηνοδικειακού καταστήματος εις την οικίαν του Κωνσταντίνου Ν. Μοσχούλα, [4] επαρουσιάστησαν οι Κύριοι : Ζαχαρίας Αναστασίου Πασχαλίγκος [5] κατοικοκτηματίας Κυπαρισσίας αφ’ ενός και Αναστάσιος Παππαλεξίου [6] κατοικοκτηματίας Ανδριτσαίνης αφ’ ετέρου γνωστοί μοι και άσχετοι συγγενείας μετ’ εμού και των μαρτύρων Κυρίων Ιωάννου Τσιρλοπούλου και Γεωργίου Αλεξοπούλου κατοικοκτηματιών αμφοτέρων Αγουλινίτσης γνωστών μοι ενηλίκων πολιτών Ελλήνων και μη εξαιρετέων κατά τον νόμον και εζήτησαν την σύνταξιν της παρούσης συμβιβαστικής πράξεως ομοφώνως και ευχαρίστως ως εφεξής, ήτοι. Επειδή ο πρώτος ειρημένος Πασχαλίγκος είχε κινήσει αγωγήν κατά του δευτέρου ειρημένου Παππαλεξίου ενώπιον του Πρωτοδικείου Καλαμών περί αποδόσεως εισοδημάτων παραχθέντων εκ του τριτημορίου του χωρίου Γκρέκα του Δήμου Σκυλλούντος δοθέντος προς τον ειρημένον Πασχαλίγκον, γαμβρόν του δευτέρου Παππαλεξίου επ’ αδελφή λόγω προικός, το οποίον τριτημόριον επιδικασθέν παρεχωρήθη αυτώ διά δικαστικών αποφάσεων του Πρωτοδικείου Καλαμών, Εφετείου Ναυπλίας και Αρείου Πάγου και το οποίον παρέλαβε κατά το έτος χίλια οκτακόσια πεντήκοντα έν και νέμεται τα εισοδήματα αυτού, και επειδή τα εισοδήματα ταάτα πηγάζοντα από το έτος χίλια οκτακόσια τριάκοντα επτά, μέχρι του έτους χίλια οκτακόσια πεντήκοντα, επροκάλεσαν την έκδοσιν της από δέκα Απριλίου ενεστώτος έτους και υπ’ αριθμόν τριακόσια τριάκοντα έξ αποφάσεως του εν Καλάμαις Πρωτοδικείου, δι’ ής ο διαληφθείς Πασχαλίγκος υπεχρεώθη να αποδείξη οποία τα εισοδήματα τα οποία εισέπραξεν ο Παππαλεξίου ειρημένος κατά τα ως είρηται ανωτέρω έτη, τα διαληφθέντα συμβαλλόμενα μέρη προσεκάλεσαν μάρτυρας προς εξέτασιν αλλά πριν ή προχωρήσωσι εις την εξέτασιν αυτών, συνεβιβάσθησαν ως έπεται, ο μεν Αναστάσιος Παππαλεξίου ειρημένος παραχωρεί ευχαρίστως προς τον ρηθέντα Ζαχαρίαν Πασχαλίγκον διά την ανωτέρω των εισοδημάτων τούτων απαίτησιν, από τον Νοέμβριον μήνα ενεστώτος έτους μέχρι της πρώτης Νοεμβρίου μηνός του 1856 ελευσομένου, ήτοι διά τρία ολόκληρα έτη, την κατοχήν και νομήν όλων των παραχθέντων εισοδημάτων εκ των δύο τριτημορίων του χωρίου Γκρέκα των ανηκόντων κατά κυριότητα και νομήν εις αυτόν διά να καρπωθή αυτά τα εισοδήματα, εις περίπτωσιν δε καθ’ ήν ο Αναστάσιος Παππαλεξίου δεν ήθελε παραχωρήσει προς τον Ζαχαρίαν Πασχαλίγκον των δύο τρίτων του χωρίου Γκρέκα τα εισοδήματα, θέλει πληρώνει λόγῳ μεταμελείας προς τον Ζαχαρίαν Πασχαλίγκον δραχμάς τρεις χιλιάδας αριθ. 3000, ο δε Ζαχ. Πασχαλίγκος δεχόμενος ευχαρίστως την προς αυτόν γενομένην παραχώρησιν των εισοδημάτων των δύο τριτημορίων εκ του χωρίου Γκρέκα της κυριότητος του διαληφθέντος Αναστ. Παππαλεξίου επί τρία έτη ως ερρέθη ανωτέρω, υπόσχεται ούτος ο Ζαχαρίας μετά την λήξιν των τριών τούτων ετών, να αποσυρθή εκ των δύο τριτημορίων του ειρημένου χωρίου αυτοδικαίως, επί ποινή μεταμελείας δραχμαί χιλιάδαι έξ αριθ. 6.000 και τα εξαχθησόμενα εισοδήματα αυτών των δύο τριτημορίων μετά την λήξιν των ως είρηται τριών ετών μέχρι της απομακρύνσεως του εκ των δύο τριτημορίων του διαληφθέντος Αναστ. Παππαλεξίου, ανήκοντος του ετέρου τριτημορίου κατά κυριότητα και κατοχήν προς τον ειρημένον Ζαχαρίαν Πασχαλίγκον, προς τούτοις τα ειρημένα συμβαλλόμενα μέρη μοι είπον να εκθέσω ότι μετά την λήξιν των τριών τούτων ετών να διανείμωσιν εάν θελήσωσιν ειρηνικώς, εντώ μεταξύ των τας γαίας αυτού του χωρίου Γκρέκα ήτοι όλην την περιοχήν και περιφέρειαν του, όσας καλλιεργουμένας γαίας και μή καλλιεργησίμους εις τρία ίσα μερίδια συμφώνως με τας περί τούτου εκδοθείσας αποφάσεις, του Πρωτοδικείου Καλαμών, του Εφετείου Ναυπλίας και του Αρείου Πάγου, εξ ών το μεν έν τριτημόριον θέλει έχει εις την κυριότητά του ως και μέχρι σήμερον ο Ζαχαρίας Πασχαλίγκος, τα δε άλλα δύο τριτημόρια θέλει εξουσιάζει ωσαύτως ο Αναστάσιος Παππαλεξίου ως μέχρι σήμερον, αν δε οι ειρημένοι συμβαλλόμενοι δεν συμφωνήσουν εις την ειρηνικήν διανομήν ως ανωτέρω, τότε αν δεν συμφωνήσουν αμφότεροι να φέρουν γεωμέτρην, [7] προς τούτο, δύναται ο είς τούτων να φέρη γεωμέτρην να ενεργή την διανομήν ταύτην τα δε έξοδα να πληρώνη ο εις τούτο διστροπών, κατά συνέπειαν όθεν του συμβιβασμού τούτου, ο Ζαχ. Πασχαλίγκος παραιτείται από τούδε και εις το εξής εκ πάσης αξιώσεώς του πηγαζούσης από την ως είρηται περί των εισοδημάτων τούτων απαίτησιν καθώς και από όλα τα προκύψαντα μέχρι τούδε δικαστικά έξοδα, αι δε αφορούσαι την κυριότητα του τριτημορίου ανήκουσας εις τον Ζαχαρίαν Πασχαλίγκον αποφάσεις του Πρωτοδικείου Καλαμών, του Εφετείου Ναυπλίας και του Αρείου Πάγου να έχουν την ισχύν των, και χωρίς ο Πασχαλίγκος να έχει καμμίαν απαίτησιν περί των δύο τρίτων των ανηκούντων εις την κυριότητα και κατοχήν του Αναστ. Παππαλεξοπούλου, εκτός των επικαρπιών των τριών ετών ως ανωτέρω ερρέθη. Ούτως εκτεθέντων ως μοι εδήλωσαν ευχαρίστως τα συμβαλλόμενα μέρη, εις ένδειξιν συνετάγει η παρούσα συμβιβαστική πράξις, ήτις αναγνωσθείσα ευκρινώς και μεγαλοφώνως εις επίκοον αυτών και των μαρτύρων, υπογράφεται παρά πάντων και παρ’ εμού.—

Οι Μάρτυρες Οι Συμβαλλόμενοι
Ι. Τσιρλόπουλος Ζ. Πασχαλίγκος
Γ. Αλεξόπουλος Α. Παπαλεξίου

Ο Ειρηνοδ. Βώλακος Συμβολ.
Τ.Σ. Ν. Μ. Καζής
Ότι ακριβές αντίγραφον
Εν Αγουλινίτση τη 1. Φεβρουαρίου 1914
Ο Συμβολαιογράφος Βώλακος
(Τ.Σ.) Δ. .. Γκιόκας


Παρατηρήσεις:

Ο Αλέξης Παπαλέξης Οικονόμος, παππούς του Αναστασίου του παρόντος εγγράφου, ήταν ιδιοκτήτης 12 τσιφλικιών πριν την επανάσταση. Στα παρόντα έγγραφα αναφέρονται δύο τσιφλίκια, αυτά του χωρίου Γκρέκα και του χωρίου Κρέτσαινα. Στο παρόν έγγραφο δηλώνεται ότι το χωρίο Γκρέκα ανήκει στον Αναστάσιο, κατά τα δύο τρίτα, και στην αδελφή του (άγνωστου ονόματος) συζύγου Αναστ. Πασχαλίγκου, κατά το ένα τρίτο εξ αδιαιρέτου.
Ο γάμος του Πασχαλίγκου πρέπει να έγινε το 1837. Αυτό νομίζω δηλώνει η φράση «. . . καί επειδή τά εισοδήματα ταύτα πηγάζοντα από τό έτος χίλια οκτακόσια τριάκοντα επτά μέχρι του έτους χίλια οκτακόσια πεντήκοντα, . . .».
Φαίνεται ότι ο Παπαλέξης το 1850, διέκοψε την παροχή του εισοδήματος του ενός τρίτου προς το γαμπρό του, ο οποίος με αγωγή ζητά να αποζημιωθεί.
Δεν αναφέρονται οι ημερομηνίες των δικαστικών αποφάσεων, του Πρωτοδικείου Καλαμών, του Εφετείου Ναυπλίου και του Αρείου Πάγου. Πιστεύω ότι από έμμεσες αναφορές, η απόφαση του Πρωτοδικείου Καλαμών, υπέρ του Πασχαλίγκου, μάλλον εκδόθηκε το 1851. Μετά ταύτα το Εφετείο Ναυπλίας αποφάσισε επίσης υπέρ του Πασχαλίγκου, πιθανότατα το επόμενο έτος δηλαδή το 1852, και τέλος όμοια απόφαση εξέδωσε και ο Άρειος Πάγος, περί το τέλος του ιδίου έτους 1852 ή αρχές του 1853.
Συγκρίνοντας παρόμοια έγγραφα, διαφόρων αρχείων μου, του 2ου μισού του 19ου αι., όπου οι διαδικασίες ήταν χρονοβόρες, θεωρώ ότι οι αποφάσεις των δικαστηρίων του παρόντος εγγράφου εκδόθηκαν σε χρόνο ρεκόρ! Αυτό μπορεί να οφείλεται σε δύο λογικές αιτίες. 1η ότι δεν υπήρχαν πολλές δίκες στα πινάκια των δικαστηρίων τότε, ή 2η ότι οι οικογένειες των ενδιαφερομένων διέθεταν γνωστούς ανώτερους δικαστές, οι οποίοι φρόντιζαν στη προτεραιότητα των εκδικάσεων. Πιθανόν φρόντισε προς τούτο ο Εισαγγελέας του Αρείου Πάγου Αδαμάντιος Παπαδιαμαντόπουλος, αδελφός του Παναγιώτη, που ήταν γαμπρός από αδελφή του Ζαχαρία Πασχαλίγκου.
Αλλά και ο Παπαλεξίου είχε στενό συγγενή δικαστικό, ο οποίος (μάλλον αργότερα) έγινε Αρεοπαγίτης, ο Γεώργιος Δ. Καρυτινός. Αυτό τεκμηριώνεται από το έγγραφο της 13.7.1888 του παρόντος Αρχείου, όπου δηλώνεται, ότι ήταν στενότατος συγγενής του Παναγιώτη Παπαλέξη, και ως τοιούτος τελούσε ως επίτροπος των ορφανών ανήλικων τέκνων του.
Τελικά στις 10 Απριλίου 1953, το Πρωτοδικείο Καλαμῶν ζητά από τον Πασχαλίγκο να αποδείξει τα πραγματικά εισοδήματα του Γκρέκα από το 1837. Τότε ο Αναστ. Παπαλέξης, αντίδικός, ζήτησε το παρόντα συμβιβασμό, αναγνωρίζοντας το άσκοπο της συνέχειας, διότι θα οδηγούσε σε βάρος του.
(Ο γράφων τα ανωτέρω, είναι άσχετος με τα νομικά, προς τούτο ζητά τη γνώμη κάθε αναγνώστη, ιδιαίτερα νομικού και γνώστη παρόμοιων εγγράφων του παρελθόντος, σχετικά με τις χρονολογίες της παρούσας παρατήρησης)

Υποσημειώσεις:

1. Αγουλινίτσα: Έδρα του Δήμου Βώλακος. Μετονομάστηκε το 1927 σε Επιτάλιο.

2. Καζής Νικόλαος του Μιχαήλ: Ειρηνοδίκης Βώλακος συμβολαιογραφών. Κατάγεται από επιφανή οικογένεια της Δημητσάνας. Ο πατέρας του διετέλεσε δημογέροντας Δημητσάνας στα τέλη του 18ου αι., ενώ θείος του (μάλλον μακρινός) ήταν ο γνωστός Μιχαήλ Οικονόμου Καζής, λόγιος, γραμματέας του Θ. Κολοκοτρώνη, δικαστικός και συγγραφέας των «Ιστορικών της Ελληνικής Παλιγγενεσίας».
Ο Νικόλαος έφερε το παρώνυμο «Μαυρονικολός» προφανώς επειδή ήταν μελαψός και είχε σύζυγο Μαρίτσα. Την 31η Μαρτίου 1956, διορίστηκε Συμβολαιογράφος Δημητσάνας διαδεχθείς τον Εμμανουήλ Ιωάν. Σεργόπουλο. Ένας αδελφός του είναι γνωστός, ο Γιαννάκος, ο οποίος αναφέρεται σε έγγραφα και ως πραγματογνώμονας που δηλώνει ότι ήταν σεβαστό πρόσωπο στη τοπική κοινωνία είχε σύζυγο Σταθούλα, και πέθανε περί τα τέλη του 19ου αι.

3. Ειρηνοδίκης ως συμβολαιογράφος: Με τη δημιουργία του Ελληνικού Κράτους, οι ειρηνοδίκες εκτελούσαν και ως συμβολαιογράφοι, λόγω ανεπάρκειας αυτού του κλάδου, και με αυτό τον τρόπο συμπλήρωναν το μικρό μισθό τους. Αργότερα στο τελευταίο τέταρτο του 19ου αι. έπαυσε αυτό το δικαίωμα, προς κάποιαν στεναχώρια των, αφού στερήθηκαν αυτό το πρόσθετο εισόδημα.

4. Μοσχούλας: Από μεγάλη οικογένεια αγωνιστών του 1821 (Αλέξιος) και πολιτευμένων στην Αγουλινίτσα.

5. Πασχαλίγκος Ζαχαρίας του Αναστασίου: Κατοικοκτηματίας Κυπαρισσίας και σύζυγος της αδελφής του Αναστασίου Παπαλέξη (γάμος το 1837). Κατάγεται από επιφανή οικογένεια. Ο πατέρας του Αναστάσιος μεγαλοκτηματίας, διετέλεσε και πρόξενος της Γαλλίας στη Κυπαρυσσία. Ο Ζαχαρίας είχε αδελφή Κατίνα, η οποία παντρεύτηκε το Παναγιώτη Παπαδιαμαντόπουλο (1810-1898), μεγαλοκτηματία και βουλευτή του Όθωνα, στη Πάτρα, του οποίου ο ένας αδελφός ο Αδαμάντιος ήταν Εισαγγελέας του Αρείου Πάγου. Γιος αυτού του Αρεοπαγίτη ο Ιωάννης ήταν ο γνωστός ποιητής Jean Moreas που διέπρεψε στη Γαλλία.

6. Παππαλεξίου Αναστάσιος: Γιος του Παναγιώτη ιερέα Αγίου Νικολάου Ανδρίτσαινας, και εγγονός του Αλέξη Παπαλέξη Οικονόμου, που μαρτύρησε στη Τρίπολη στις 21.9.1821. Διετέλεσε πληρεξούσιος στη Συνέλευση του Άστρους στις 29.3.1923. Το 1848 ανέλαβε τη διεύθυνση του υποκαταστήματος της Εθνικής Τραπέζης στην Ανδρίτσαινα, πιθανότατα ως άμισθος, όπως ήταν και τα περισσότερα υποκαταστήματα της ΕΤΕ στην επαρχία τότε, και η αμοιβή του συνίσταντο σε προμήθειες επί των πληρωμών των οφειλετών προς τη τράπεζα. Παιδιά του: 1) Αλέξης βουλευτής, που πέθανε στο ατύχημα από πυρκαγιά του ατμόπλοιου «Ευνομία» το 1871. 2) Παναγιώτης κάτ. Κρέσταινας βουλευτής. 3) Νικόλαος βουλευτής, και ίσως μια κόρη, σύζυγο Θεοδώρου Μοσχούλα ιατρού Αγουλινίτσας (?).

7. Γεωμέτρης: Επιστήμονας προς μέτρηση της γης, μηχανικός τοπογράφος. Έτσι έλεγαν και τους πολεοδόμος.

(ΠΗΓΗ: http://www.arcadians.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=913:2010-10-12-09-18-52&catid=89)

Αναγνώστες

Από το Blogger.