«Ελληνίδες, Έλληνες,

Αναλαμβάνω την ευθύνη της διακυβερνήσεως της χώρας υπό συνθήκας κρισίμους και δι’ αυτήν, και δια ολόκληρον τον ελληνισμόν. Με στηρίζει όμως η πεποίθησις ότι και οι μεγαλύτερες δυσχέρειες ημπορούν να αντιμετωπισθούν με την επιστράτευσιν όλων των δυνάμεων και των αρετών του Έθνους. Προς τούτο, απευθύνομαι προς όλους σας, και, ιδιαίτερα, προς την νεολαίαν και προς τας Ενόπλους Δυνάμεις της χώρας, με πρωτοβουλίαν των οποίων ήνοιξε ο δρόμος δια την αποκατάστασιν της ομαλότητας. Και σας ζητώ, να εξαρθήτε εις το ύψος των περιστάσεων. Η ομόνοια, η σύμπνοια, η συμφιλίωσις λαού και Στρατού, αποτελούν αυτήν την στιγμήν εθνικήν επιταγήν. Είναι, επίσης, αυτήν την ώραν, εθνική επιταγή, η σωφροσύνη, η ψυχραιμία και η συνειδητοποίησις των ευθυνών… Δια τούτο (σ.σ.:για την εξεύρεση βιώσιμης και δίκαιης λύσης για το Κυπριακό), δεν έχει (σ.σ.:η νεοσυσταθείσα κυβέρνηση Εθνικής Ενότητας) ούτε κομματικόν, ούτε πολιτικόν χαρακτήρα. Έχει χαρακτήρα σαφώς ΕΘΝΙΚΟΝ…. Όταν, συν καιρώ, και θέλω να ελπίζω συντομότατα, θα έχει αντιμετωπισθεί το εθνικόν θέμα που συνταράσσει ολόκληρον τον ελληνισμόν (σ.σ.:το Κυπριακό), η Κυβέρνησις, ενισχυμένη με νέες δυνάμεις, θα σχοληθεί με τα πιεστικότερα προβλήματα της χώρας. Και το κυριότερον εξ’ αυτών είναι, η ταχεία χάραξις της διαδικασίας που θα οδηγήσει στη θεμελίωση μιας πραγματικής και προοδευτικής δημοκρατίας, εις το πλαίσιον της οποίας θα έχουν θέση ΟΛΟΙ οι Έλληνες.

(Αποσπάσματα από το διάγγελμα που απηύθυνε προς τον ελληνικό λαό ο αείμνηστος Εθνάρχης Κωνσταντίνος Καραμανλής την επόμενη ημέρα (25 Ιουλίου 1974) της ορκωμοσίας του ως πρώτου Πρωθυπουργού της Μεταπολίτευσης).

Σήμερα, 36 χρόνια μετά, διαπιστώνουμε με μεγάλη μας λύπη ότι, η κατά Καραμανλή «χάραξη της διαδικασίας που θα οδηγήσει στη θεμελίωση μιας πραγματικής και προοδευτικής δημοκρατίας» στρεβλώθηκε όσο δεν έπαιρνε άλλο και κατάντησε μια μονόδρομη πορεία στο κενό. Στην αβεβαιότητα, στην οικονομική κρίση, στην ιδεολογική κατάπτωση, στην κρίση των ηθικών και πολιτικών αξιών και αρχών. ;

«Πραγματική» και «προοδευτική» δημοκρατία: υπάρχει; Στα χαρτιά, σίγουρα.. Πάντως, «πραγματική και προοδευτική ακυβερνησία», υπάρχει. Και θα υπάρχει, όσο, αφ’ ενός μεν, η έννοια της δημοκρατίας εξακολουθεί να απαξιώνεται συνειδητά από το πρώτο συνθετικό της, τον «Δήμο», δηλαδή, το λαό, ο οποίος ουδόλως φαίνεται να πιστεύει ότι «κρατεί», ότι, δηλαδή, υπερισχύει, εξουσιάζει., αφ’ ετέρου δε, η έννοια της «προοδευτικότητας» παραχαράσσεται προκλητικά και καταντά μια κάλπικη λίρα, ένα ψεύτικο μετάλλιο αριστερής ανδρείας, ένα παρωχημένο ιδεολογικό μονοπώλιο.

Πολιτική απαξίωση: το ταχέως πολλαπλασιαζόμενο μικρόβιο στο σώμα της ελληνικής κοινής γνώμης, η οποία, ως φορέας, το έχει μεταδώσει στον ασθενή, στο σύνολο, δηλαδή, του πολιτικού κόσμου της χώρας. Και δεν είναι καθόλου υπερβολή να ισχυριστεί κανείς ότι η Βουλή των Ελλήνων φαντάζει πλέον στα μάτια του λαού μας ως η… Σπιναλόγκα της δημοκρατίας: όλοι ξέρουν πού βρίσκεται και όλοι γνωρίζουν ότι εκεί θέριεψε – κατά πλειοψηφία, έστω – η εθνική λέπρα του κατάπτυστου μνημονίου, που κατατρώγει σήμερα τόσο την εθνική μας αξιοπρέπεια, όσο και την τσέπη του αγρίως φορολογούμενου έλληνα πολίτη, δηλαδή, τη δική μας τσέπη.

Ανατρέχοντας στον Πρωταγόρα βλέπουμε ότι, τα συστατικά στοιχεία που πρέπει να διέπουν τον πολιτικό είναι η «αιδώς» («ντροπή») και η «δίκη» (τιμωρία). Όποιος δεν είχε αυτά τα δύο βασικά στοιχεία αποτελούσε σημαντικό κίνδυνο για την πολιτεία και έπρεπε ν’ αποβάλλεται, διότι η συμπεριφορά του έθετε σε κίνδυνο την κοινωνική συνοχή και την αρμονική λειτουργία της πολιτείας. Υπάρχει κανείς σήμερα που να θεωρεί ότι ο πολιτικός κόσμος στην Ελλάδα διαπνέεται από «αιδώ» και «δίκη», ή, τουλάχιστον, να εκφράζει δημόσια αισθήματα «αιδούς» και «δίκης», όχι μόνο… «για τους άλλους», αλλά, πρωτίστως, για τον ίδιο τον εκφυλισμό και την ηθική έκπτωσή του στα μάτια της κοινής γνώμης από τα ίδια τα βασικά συστατικά του στοιχεία, τους βουλευτές και όλους τους μετέχοντας στα πολιτικά πράγματα; Χωρίς πολιτική «αιδώ» και «δίκη» δεν είναι δυνατόν να υπάρξει λαϊκό αίσθημα εμπιστοσύνης. Αντίθετα, είναι κάτι παραπάνω από βέβαιο ότι θα υπάρχει –όπως συμβαίνει- ένα γενικευμένο λαϊκό αίσθημα αναξιοπιστίας σε πλείστα όσα πρόσωπα και θεσμούς, το οποίο, μέσα στη γενικότερη οικονομική και κοινωνική ανασφάλεια του ενεστώτα χρόνου, βρίσκει το κατάλληλο εκείνο περιβάλλον που χρειάζεται για να ριζώσει στην ψυχή του λαού και να αναπτυχθεί περαιτέρω, τόσο, όσο να βγάλουν τα «ευωδιαστά» εκείνα άνθη της απαξίωσης. των πολιτικών απάντων (πολιτικών προσώπων και πραγμάτων).

Τι μέλλει γενέσθαι, λοιπόν; ΑΝΑΝΕΩΣΗ, αξιώνει ο λαός μας. ΑΝΑΝΕΩΣΗ, και όχι… ΑΝΑΠΑΛΑΙΩΣΗ. Ανανέωση αρχών, ιδεών και αξιών. Ανανέωση προσώπων και πραγμάτων. Ανανέωση πολιτικών. Με άλλα λόγια, ανανέωση αυτού του σύγχρονου κακέκτυπου και ψευδεπίγραφου πολιτικού μορφώματος που εξακολουθούμε να ονομάζουμε… «ελληνική δημοκρατία». Ο λαός αξιώνει Δημοκρατία . (τελεία) και όχι Δημοκρατία – κόμμα . Απαιτεί να πάψουν οι πολιτικοί να ζητούν μόνο την αλλαγή της κοινωνίας, χωρίς πρώτα να έχουν αποφασίσει οι ίδιοι ότι θα πρέπει να αλλάξουν την βολική γι’ αυτούς παλαιοκομματική τους νοοτροπία. Φτάσαμε στο έτος 2010 και καταντήσαμε να κουβεντιάζουμε αν το ΠΑ.ΣΟ.Κ. είναι… πιο δεξιό κόμμα από τα κόμματα της Δεξιάς, ή αν η Δεξιά δεν είναι Δεξιά, αλλά… Κεντροδεξιά, ή, αν η πολυκατοικία της (Κεντρο)δεξιάς αποτελείται από έναν, δύο ή τρεις ορόφους (ο… «ημιυπαίθριος» της Ντόρας είναι τακτοποιημένος στην Εφορία). Επί της ουσίας όμως, καμία συζήτηση για την «πραγματική» και «προοδευτική» δημοκρατία, την οποία και δικαιούμαστε, αλλά και επιβάλλεται να έχουμε στη χώρα μας. Το μόνο που ξέρουμε να κάνουμε με ιδιαίτερη επιτυχία είναι, το να καυχόμαστε για το ότι η Δημοκρατία. γεννήθηκε στη χώρα μας. Μέχρι εδώ, όλα καλά. Από εκεί και πέρα, το χάος!!! Την παραπετάξαμε δεξιά και αριστερά (στην κυριολεξία!!!) και, τώρα, την ψάχνουμε εναγωνίως!!!

Κάποτε, μια ομάδα αναζητητών της Αλήθειας, ήρθε να συναντήσει το Χότζα, για να ακούσει τη διδασκαλία του. «Αν θέλετε να μάθετε για την Αλήθεια», τους λέει εκείνος, «θα πρέπει να το πληρώσετε ακριβά». «Και γιατί θα πρέπει να πληρώσουμε ακριβά για να μάθουμε κάτι σαν την Αλήθεια», ρώτησε ένας από την ομάδα.
«Δεν έχετε προσέξει», είπε ο Χότζας, «ότι η σπανιότητα ενός πράγματος είναι που καθορίζει την τιμή του»;

Το ίδιο ακριβώς συμβαίνει και μ’ εμάς. Μέχρι να ανακαλύψουμε το αληθινό νόημα της Δημοκρατίας, θα το πληρώσουμε πολύ ακριβά . Ήδη, έχουμε αρχίσει να το πληρώνουμε (ελέω και μνημονίου) πολύ ακριβά.

Ως πότε όμως;

Η απάντηση, δική σας…

Λουκέτο, το αμέσως επόμενο διάστημα, αναμένεται να βάλει μία στις πέντε μικρομεσαίες επιχειρήσεις, καθώς αδυνατεί να αντεπεξέλθει στη δύσκολη οικονομική συγκυρία,).

175.000 μικρές επιχειρήσεις, δηλαδή το 20,9%, θα κλείσουν μέχρι το τέλος του 2011.

Το ποσοστό αυτό μάλιστα σχεδόν διπλασιάστηκε τον τελευταίο χρόνο, αφού σε ανάλογη έρευνα, τον Μάιο του 2009, ήταν 11,7%.

Υπάρχει μεγάλος κίνδυνος να χαθούν 300.000 θέσεις εργασίας μέχρι το τέλος του 2011.

Το 26% των επιχειρήσεων είναι έτοιμες για μετεγκατάσταση για φορολογικούς λόγους, ενώ μία στις δέκα επιχειρήσεις υφίσταται καταλυτικές συνέπειες από την αύξηση του ΦΠΑ.

Άλλες περίπου 200.000 επιχειρήσεις, δηλαδή το 23,5%, αντιμετωπίζουν δυσκολίες στη συνέχιση της δραστηριότητάς της.

(ΠΗΓΗ: Έρευνα του Ινστιτούτου Μικρών Επιχειρήσεων (ΙΜΕ) της Γενικής Συνομοσπονδίας Βιοτεχνών Εμπόρων Ελλάδας (ΓΣΕΒΕΕ).

Πού πάμε; Πού θα οδηγήσει αυτή η κατάσταση; Τι θα γίνει;

Αυτά αναρωτιέται σήμερα ο λαός της Ηλείας και, κατ’ επέκταση, ο ελληνικός λαός. Μίλησε κανείς για Δημοτικές και Περιφερειακές εκλογές; Μίλησε κανείς για… «Καλλικράτη»; Πέρα των υποψηφίων, ουδείς άλλος. Ένα μόνο αίσθημα πλανιέται παντού: ΑΠΟΓΟΗΤΕΥΣΗ!!! Απογοήτευση για το έργο της κυβέρνησης. Απογοήτευση για την πολιτική και τους πολιτικούς. Απογοήτευση για την οικονομία. Απογοήτευση για τις Δημοτικές και Περιφερειακές εκλογές. Απογοήτευση για εκείνους τους τοπικούς μας άρχοντες που, τόσα χρόνια τώρα, πήγαν να μας σώσουν και… σύσσωμοι βρεθήκαμε στο βυθό. Απογοήτευση για τους υποψηφίους Δημάρχους και Περιφερειάρχες, που, σήμερα, μας υπόσχονται να μας μάθουν να κολυμπάμε στη θάλασσα της προόδου και της ανάπτυξης, ξεχνώντας να μας ξεκολλήσουν από το βυθό. Απογοήτευση για το παρόν. Απογοήτευση για το μέλλον. Απογοήτευση… Απογοήτευση… Απογοήτευση…

Δεν είναι καθόλου υπερβολικό να ισχυριστεί κανείς ότι, στο νομό Ηλείας, σήμερα, οι μόνοι που μπαίνουν στα καταστήματα, είναι οι… υποψήφιοι των δημοτικών και περιφερειακών παρατάξεων!!! Πού να μπει πελάτης!!! Αντίθετα, μέχρι τις εκλογές, οι ρόλοι αντιστρέφονται. Οι επαγγελματίες και όλοι εμείς θα είμαστε οι… «πελάτες» των υποψηφίων!!! Α, και να μην το ξεχάσω: και των ελεγκτικών οργάνων της ΥΠΕΕ (πρώην ΣΔΟΕ), που, αυτές τις μέρες, έχουν ξαμοληθεί στο οδικό δίκτυο του νομού μας, σε πόλεις και χωριά, σε μικρομάγαζα, μπας και εντοπίσουν κανέναν καφετζή με… κότερο (ένεκα των γνωστών και νοστιμότατων «υποβρυχίων» που σερβίρουν – αν σερβίρουν ακόμα-) ή κανέναν χασάπη με βίλα - ψυγείο στην Εκάλη, ή κανέναν μανάβη με αδήλωτη πισίνα (για να πλένει… τα μαρούλια και τα αντίδια, πριν τα πουλήσει). Βέβαια, αυτό που δεν μπαίνουν ποτέ στον κόπο να ελέγξουν είναι, το ποιοι ευθύνονται για το ότι, στην αγορά των πόλεων και των χωριών της Ηλείας που επισκέπτονται (στα «εμπορικά κέντρα», επί το καπιταλιστικότερον), αν ρίξουν ντουφεκιά, δε βαρούν άνθρωπο, ποιοι ευθύνονται για το ότι τα εμπορικής και αγροτικής χρήσης αυτοκίνητα που σταματούν για έλεγχο στους δρόμους είναι σχεδόν άδεια και πάντα φορτωμένα με σαφώς μικρότερης αξίας εμπορεύματα σε σχέση με άλλες χρονιές, ποιοι ευθύνονται για το ότι οι επαγγελματίες βιώνουν στιγμές … 1944 και εντεύθεν, με βερεσέδια και τεφτέρια, τα οποία, όχι μόνο δεν μπορούν να εξοφληθούν, αλλά ούτε καν να… «περαιωθούν». Ποιοι ευθύνονται, τέλος, για το ότι, μετά τη δύση του ηλίου, επικρατεί στις πόλεις και τα χωριά μας μια ιδιότυπη… απαγόρευση της κυκλοφορίας, η οποία, όσο χειμωνιάζει, γίνεται ακόμα πιο ορατή.

Η «δεξαμενή των μικρομεσαίων» στην Ηλεία και σε όλους τους νομούς της χώρας έχει στερέψει προ πολλού. Το κράτος έχει μετατραπεί σε ένα αδηφάγο εισπρακτικό τέρας και αρπάζει τα πάντα, όχι όμως από τους πάντες!!! Αύξηση των εσόδων με ταμειακή λογική και, ιδιαίτερα, ως προς τη μείωση μισθών και συντάξεων. Αυτή είναι η κρατική… «λογική» της οικονομικής μας αφαίμαξης, η οποία, με τη σειρά της, οδηγεί σε μείωση της κατανάλωσης και αυτή, με τη σειρά της, σε «επιδημία» λουκέτων, η οποία, με τη σειρά της, σύμφωνα με εκτιμήσεις, θα εκτινάξει την ανεργία στο 14,5%, και το δημόσιο χρέος στο 155% του ΑΕΠ…

Κατά τ’ άλλα, αυτό που μας απασχολεί σήμερα είναι, ποιον εννοούσε ο επικεφαλής των υπουργών Οικονομικών της ευρωζώνης Ζαν-Κλοντ Γιούνκερ, όταν «….σύμφωνα με κάποια τηλεγραφήματα, αποκάλυψε ότι, κάποια στιγμή, προσπάθησε να συζητήσει το θέμα και να αναζητήσει μια λύση (σ.σ.: για την προοπτική ελληνικής κρίσης) με έναν Έλληνα πρωθυπουργό, τον οποίο δεν κατονόμασε, από τον οποίο ωστόσο έλαβε την απάντηση: «Κυβερνώ μια διεφθαρμένη χώρα» (Πηγή: εφημερίδα «ΕΘΝΟΣ»).

Τελικά, για να ομολογήσει ένας Έλληνας πολιτικός ότι η Ελλάδα είναι διεφθαρμένη, θα πρέπει να έχει οπωσδήποτε διατελέσει… πρώην Πρωθυπουργός!!! Και βέβαια, για να φτάσει μια χώρα σαν την Ελλάδα σε τέτοιο απερίγραπτό χάλι, θα πρέπει πρώτα να διαφθαρεί και ύστερα να χρεοκοπήσει!!! Σωστές δουλειές, όχι παίξε – γέλασε!!! Πού να τολμήσουν όμως να πουν οι πολιτικοί μας σήμερα ότι η πατρίδα μας έχει ήδη χρεοκοπήσει, ενθυμούμενοι, μάλιστα, το άδοξο τέλος της πολιτικής καριέρας του Χαρίλαου Τρικούπη, όταν αναφώνησε εντός της Βουλής το «Δυστυχώς, επτωχεύσαμεν» (επί τη ευκαιρία, ο Χαρίλαος Τρικούπης ήταν εκείνος, ο οποίος, ως Πρωθυπουργός (1886-1890), τόλμησε και μείωσε τον αριθμό των βουλευτών από 240 σε 150 (το κατώτατο όριο που προέβλεπε τότε το Σύνταγμα).

Και μετά από τη διαφθορά και τη χρεοκοπία, η ύφεση. Σιγά, η οικονομία … κοιμάται. Και το χάος, ζει και βασιλεύει: Το οκτάμηνο Ιανουαρίου - Αυγούστου:

• έβαλαν λουκέτο 8.807 Μ&ΠΜΕ επιχειρήσεις
• Μείωση κατά 15,5% των νέων επιχειρήσεων συγκριτικά με το 2008
• Πάνω από 2 δισ. ευρώ είναι οι ακάλυπτες επιταγές.
• Πάνω από 350.000 νέες εγγραφές στη «μαύρη λίστα του ΤΕΙΡΕΣΙΑ».

Στο μεταξύ, το κυνήγι του οικονομικού επιτελείου της κυβέρνησης για την εξεύρεση 6 δις με θήραμα τη μικρομεσαία τάξη, καλά κρατεί. Και ένας Θεός ξέρει πόσο θα διαρκέσει. ΤΟ ΠΑ.ΣΟ.Κ. ΕΙΝΑΙ ΕΔΩ!!!. Τα λεφτά μας λείπουν…

Υ.Γ.: Τελικά, με τόσες φοροεπιδρομές, αυτό δεν είναι κράτος, είναι… βδέλλα!!!

«Ο Δήμος (σ.σ.: τάδε) σε τροχιά ανάπτυξης και διεκδικήσεων, που θα βελτιώσουν την ποιότητα στη ζωή του κάθε δημότη», «θα πετύχουμε το στόχο του ισχυρού, σύγχρονου και μεγάλου Δήμου (σ.σ.:δείνα) και θα ανοίξουμε τους ορίζοντές του διάπλατα σε ένα καλύτερο μέλλον», «προετοιμάζουμε τις τοπικές μας κοινωνίες για το αύριο», «σχεδιάζουμε με ρεαλισμό και απόλυτη γνώση των συνθηκών και των αναγκών, το Αύριο της Δυτικής Ελλάδας. Ένα Αύριο που δε μας αφήνει άλλα περιθώρια επιλογών πέρα από ένα γρήγορο και συντονισμένο βηματισμό προς την Πρόοδο», «στόχος είναι η αναγέννηση και η αναδημιουργία που ο τόπος απαιτεί περισσότερο από ποτέ»

(Σταχυολογήματα από καταχωρήσεις στον τοπικό Τύπο υποψηφίων Δημάρχων της Ηλείας και Περιφερειαρχών Δυτικής Ελλάδας).

Πόσο δίκιο, άραγε, να είχε ο ηγέτης της πάλαι ποτέ Ε.Σ.Σ.Δ. Νικήτα Χρουτσώφ, όταν έλεγε ότι «οι πολιτικοί είναι πάντα ίδιοι. Υπόσχονται να φτιάξουν γέφυρα, ακόμα κι όταν δεν υπάρχει ποτάμι»!!! Και αν αντικαταστήσουμε τη γέφυρα με τους –ισχυρούς, υποτίθεται- νέους Δήμους της Ηλείας και την Περιφέρεια Δυτικής Ελλάδας και το ποτάμι με τον «Καλλικράτη», δεν είναι καθόλου δύσκολο να αντιληφθούμε ότι… «τα Κύθηρα ποτέ δε θα τα δούμε, το χάσαμε το πλοίο της γραμμής»!!! Σίγουρα όμως, κάποιος μας «δουλεύει». Και δε φαίνεται να είναι μόνο ένας αυτός που μας «δουλεύει». Είναι πολλοί. Ήταν πολλοί. Και θα είναι πολλοί…

Και, εδώ που τα λέμε, καλά κάνουν και μας «δουλεύουν». Γιατί, εμείς, «κοιμόμαστε» με τα τσαρούχια. Λέτε, άραγε, να έχουμε πέσει σε λήθαργο επειδή τα «φάγαμε» μαζί με τον Θεόδωρο Πάγκαλο και… «βαρυστομαχιάσαμε»; Το θέμα πάντως είναι, ότι «κοιμόμαστε». Και, στον ύπνο μας, ονειρευόμαστε μια καλύτερη Ηλεία και μια ακόμα καλύτερη Περιφέρεια Δυτικής Ελλάδας. «Αφού κοιμάμαι, βλέπω ό,τι θέλω», που θα ’λεγε κι ο Καραγκιόζης, και, ύστερα, πέφτει σε βαθιά ροχαλητά, για να ονειρευτεί ρέγγα με μπόλικο λάδι. Και όταν ο Χατζηαβάτης παρατηρεί ότι μουρμουρίζει, εκείνος διευκρινίζει: «Δε μουρμουρίζω, γουργουρίζω»!!! Οι πολίτες όμως της Ηλείας, χρόνια τώρα, και μουρμουρίζουν και γουργουρίζουν. Μουρμουρίζουν, γιατί έχουν μπουχτίσει πια από «τα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα» των εκάστοτε κυβερνητικών και αυτοδιοικητικών εν τέλει όντων (σ.σ.: αρχόντων) και γουργουρίζουν από τη σκέψη και μόνο ότι η Ηλεία έχει «κολλήσει» εδώ και δεκαετίες στις τελευταίες θέσεις ανάπτυξης.

Δεν αμφισβητούμε τις καλές προθέσεις των υποψηφίων Δημάρχων και Περιφερειαρχών. Δεν υποτιμούμε το έργο των εν ενεργεία Δημάρχων. Όμως, το άθροισμα της συνολικής προσφοράς τους, σε συνδυασμό με την αδιαφορία των πρασινομπλε κυβερνήσεων για την Ηλεία, αποδεδειγμένα, δεν κατάφερε μέχρι σήμερα να ξεκολλήσει το νομό μας από τις τελευταίες θέσεις ανάπτυξης. Θα πρέπει, όμως, στο σημείο αυτό, να προσμετρήσουμε και έναν ακόμα παράγοντα, αυτόν, της δικής μας αδιαφορίας. Της εκ μέρους μας ανάδειξης της αδιαφορίας μας σε πάγια κοινωνική πρακτική και την αποθέωση της ιδιωτείας μας. Έτσι, η αληθινή πρόοδος και η ανάπτυξη του τόπου μας, εξακολουθούν μέχρι σήμερα να παραμένουν εγκλωβισμένες στη σφαίρα της πολιτικής και να αποτελούν ιδεατό, ένα άπιαστο όνειρο για τους συμπολίτες μας, ή, έστω, μια βασανιστικά αργή εξελικτική διαδικασία. Εξάλλου, δεν είναι τυχαίο το ότι, όλη η πολιτική, βασίζεται στην αδιαφορία της πλειοψηφίας.

Πολύς κόσμος ρωτά και ξαναρωτά και απάντηση δεν παίρνει: «Πώς ο «Καλλικράτης» θα αποτελέσει το άρμα που θα οδηγήσει τις τοπικές κοινωνίες σε ισχυρούς και σύγχρονους Δήμους, σε αναγέννηση και δημιουργία, σε τροχιά ανάπτυξης»; Και δεν είναι αβάσιμο το ερώτημά του αυτό, ιδιαίτερα μάλιστα, εάν αναλογιστείτε ότι θέλουμε λιγότερο από δύο (2) μήνες από την επίσημη έναρξη λειτουργίας των νέων Καλλικρατικών δήμων και ακόμα αγνοούνται δεκάδες Προεδρικά Διατάγματα και υπουργικές αποφάσεις, οι μετατάξεις είναι ακόμα στον αέρα και το πρόγραμμα στήριξης του «Καλλικράτη» είναι ακόμα στα χαρτιά. Επιπλέον, σύμφωνα με δημοσίευμα της εφημερίδας «ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ» της περασμένης Κυριακής, 3 Οκτωβρίου 2010, «οι περικοπές στα έσοδα των δήμων αναμένεται να αγγίξουν τα 3 δις. ευρώ μέσα στα επόμενα τρία χρόνια, ενώ, με την εκπνοή του 2010, τα ταμεία των δήμων θα έχουν επιπλέον απώλειες 1,5 δις ευρώ». Και, το… «κερασάκι στην τούρτα» είναι, η διαπίστωση ότι ο συνολικός δανεισμός των δήμων και κοινοτήτων αγγίζει τα 1,7 δις €., την ίδια στιγμή που οι αναγνωρισμένες οφειλές του κεντρικού κράτους προς τους ΟΤΑ της χώρας φτάνουν στα 1,7 δις € και αποδίδονται, σύμφωνα με το νόμο, σε 8 ετήσιες δόσεις. Θέλετε κι άλλα; Σύμφωνα πάντα με το ίδιο δημοσίευμα, το 2010 κόπηκαν 315 εκατομμύρια ευρώ από τους ΚΑΠ, 200 εκατομμύρια ευρώ κόπηκαν από τη ΣΑΤΑ, 1,7 δις ευρώ είναι τα χρέη των δήμων προς τις τράπεζες, 1 δις ευρώ τα χρέη τους προς τρίτους και 200 εκατομμύρια ευρώ τα αντίστοιχα χρέη τους προς τα ασφαλιστικά ταμεία.

Μετά, λοιπόν, τις παραπάνω – οδυνηρές – διαπιστώσεις, είναι, πραγματικά, απορίας άξιον, πώς οι υποψήφιοι Δήμαρχοι της Ηλείας ευαγγελίζονται την περαιτέρω πρόοδο και ανάπτυξη των νέων δήμων τους. Γιατί δε λένε την αλήθεια στους Ηλείους; Και τί θα κάνουν, τη στιγμή μάλιστα που τα κρατικά ταμεία είναι μείον, προκειμένου να αυξήσουν τα έσοδά τους; Μήπως, θα μετατραπούν σε… «κοτζαμπάσηδες» των αφεντικών της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του Δ.Ν.Τ. και θα προχωρήσουν σε αυξήσεις των δημοτικών τελών, καταδυναστεύοντας έτσι τους, ήδη, αγρίως χαρατσωμένους πολίτες της Ηλείας; Με τι πόρους θα κάνουν πράξη το κοινωνικό πρόσωπο των Δήμων τους, την ίδια στιγμή, που, για παράδειγμα, οι εργαζόμενοι του προγράμματος «Βοήθεια στο Σπίτι» βρίσκονται, στην κυριολεξία, στον αέρα; Ποια μέτρα θα λάβουν για την αποτελεσματική αντιμετώπιση της εγκληματικότητας και παραβατικότητας και την ενίσχυση του αισθήματος ασφαλείας των δημοτών τους;

Σοβαρές, ρεαλιστικές και υπεύθυνες απαντήσεις στα παραπάνω ερωτήματα θα πρέπει να δώσουν στο λαό της Ηλείας οι υποψήφιοι και να πάψουν να περιορίζονται σε ευχολόγια και αοριστολογίες. Η εποχή, κατά την οποία φιλονικούσαν και κονταροχτυπιούνταν για το ποια θα είναι η έδρα των νέων Καλλικρατικών δήμων με βάση τοπικιστικά κριτήρια και μόνο, που σχεδίαζαν το μέγεθος του «παλατιού» τους, αγνοώντας ή παραβλέποντας συνειδητά το ότι έχτιζαν… στην άμμο, έχει περάσει ανεπιστρεπτί. Σήμερα, «ο βασιλιάς είναι γυμνός». Και μαζί του, απογυμνώνονται στα μάτια και τη συνείδηση της κοινής γνώμης όλοι εκείνοι που, τόσο καιρό τώρα, για να γίνουν πρωτίστως αρεστοί στα κομματικά τους αφεντικά, κοίταζαν το δέντρο («Καλλικράτης») και άφηναν το δάσος (πρόχειρο και βιαστικό νομοσχέδιο, ελλιπής και ασαφής χρηματοδότηση, έλλειψη ικανών υποδομών, κ.α.). Και ξέρετε ποια θα είναι η αντίδραση των Ηλείων πολιτών; Όπως ακριβώς την περιγράφει παρακάτω ο ανεπανάληπτος Γεώργιος Σουρής:

Με χαιρετάς στον δρόμο και με χτυπάς στον ώμο,
μα εγώ θα σε μαυρίσω, στο λέω μπρος και πίσω!
Κι αν άμαξα μου δώσεις με ολόχρυσο λακέ,
κι αν όλον με χρυσώσεις, θα φας τον… τενεκέ!!!

Χρυσοβαλάντης Δημητρόπουλος

Δάσκαλος – Δημοτικός Σύμβουλος Βώλακος