Ήττα
Αγάπησα
ό,τι αγκάλιαζαν τα μάτια της ψυχής μου
κι ακόμα πιο πολύ
ό,τι την πίκρα έδωσε στη φλόγα της ζωής
μου
την τόσο τραγική.
Με τους ανέμους μίλησα και πήρα απ’ την
πνοή τους
μηνύματα κρυφά.
Τα ‘κανα ’γω τραγούδια
μου και ήτανε δική τους
η τόση μου ακεφιά.
Στις εποχές ταξίδευα κι
έβαζα στο πλευρό μου
ανώνυμες κυρές,
που ζούσαν μες στη
σκέψη μου και μέσα στ’ όνειρό μου
σαν κέρινες μορφές.
Τις νύχτες ασυντρόφευτο
το βλέμμα μου ξεχνιόταν
στο χάος τ’ ουρανού
και χάνονταν η σκέψη
μου μέσα στ’ αστέρια όταν
μου πλούτιζαν το νου.
Άλλες φορές σταματημό
δεν είχε με τους γρύλους
κάποιος γλυκός σκοπός.
Κι έμαθα το τραγούδι
τους αφού δεν είχα φίλους
κι ήμουν της νύχτας γιος.
Ως ότου αποκοιμήθηκε η
σκέψη μου για πάντα
σε κάποια ακρογιαλιά,
ακούγοντας τη θλιβερή
του χωρισμού μπαλάντα
στη φουσκοθαλασσιά.
Κι απόμεινα στοχαστικός
περπατητής και μένω
χωρίς φωνή, και ζω
ν’ ακούω τα μιλήματα,
κι απόκρυφα να στένω
της μούσας το βωμό.
Χωρίς φωνή κι έτσι
βουβά μ’ αρρωστημένο βλέμμα
κοιτάζω εκστατικά
το παρελθόν που έσπασε
της νιότης μου το στέμμα
και φεύγω βιαστικά.
Σα βασιλιάς που έχασε
κάποια σπουδαία μάχη
-μπορεί και τη στερνή-
και δίπλα του, και γύρα
του όλο συντρίμμια να ’χει
στη μάχη απ’ τη ζωή.
Κώστας Επιταλιώτης
(Από την ποιητική του συλλογή με τίτλο:"Είκοσι αιώνες όνειρα", Απρίλης 1981).
Κώστας Επιταλιώτης
(Από την ποιητική του συλλογή με τίτλο:"Είκοσι αιώνες όνειρα", Απρίλης 1981).
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου